Schronisko w Czerkasach (Ukraina)

Powoli nadchodzi jesień. Jesień nadchodzi wszędzie i nie oszczędza nikogo. Jest piękna, a jednocześnie przynosi ochłodzenie, zmianę temperatur, deszcze, wilgoć, aż w końcu przynosi zimę. Przed nami długa zima. Te zimy w Polsce nie są aż tak mroźne jak na Ukrainie, a ja chcę Wam napisać znowu o tejże Ukrainie.
Jak wiecie, od bardzo dawna współpracujemy ze schroniskiem w Czerkasach, gdzie staramy się kilka razy do roku pojawić z karmą, kocami i lekami. Na Ukrainie niewiele się zmieniło od kiedy wybuchła wojna, a może zmieniło się tylko to, że o Ukrainie już nie jest tak głośno. Nie zmieniło się jednak to, że nasi działacze i stajenni powrócili tam na wojnę. Powrócili do siebie. I z wieloma z nich straciliśmy wszelki kontakt. Nie wiemy nawet czy żyją.

Ostatnio odezwał się do nas Walery. Walery pracował z nami prawie 10 lat. Tworzył z nami pierwsze ośrodki. Napisał, że właśnie siedzi w okopach. Czasem kontaktuje się z rodziną i bardzo za nami tęskni. Napisał też, że wojna i kończy się i nie. I nie wie czy kiedykolwiek wszystko wróci do normalności. Wysłał mi swoje zdjęcie z karabinem. A zaraz po nim nastała chwila ciszy, aż wysłał zdjęcie z źrebakiem na rękach. I napisał: „zobacz Ewa, jak wszystko się zmienia. Kiedyś u was w Centaurusie na rękach trzymałem nowo narodzone źrebie, bo właśnie przyjechał weterynarz. A matka źle się czuła. Dzisiaj trzymam karabin maszynowy i bronię kraju”. Jakież to życie jest proste, a zarazem skomplikowane. I na tą Ukrainę, gdzie jest dzisiaj Walery, znowu się wybieramy.

Chcemy zabrać do schroniska w Czerkasach karmę, którą kupimy na miejscu, bo przez granicę nadal jest trudno przewieźć. A cenowo wyjdzie to nawet korzystniej kupić to tam. I będziemy mogli kupić większą ilość, dlatego organizujemy zbiórkę przede wszystkim na karmę. Jednak ze względu na to, że idzie zima, organizujemy też zbiórkę kocy, prześcieradeł, posłanek dla psów i wszystkiego, co może je ogrzać. Jeśli macie możliwość wysłać karmę na nasz adres, prosimy, zróbcie to. Jeśli macie możliwość wpłacić kilka złotych, abyśmy na miejscu tę karmę kupili, proszę, zróbcie również to.

Jeśli możecie opowiedzieć komuś o naszych Czerkasach i o setkach psów, które tam czekają i cudownych ludziach, którzy się nimi opiekują, proszę, nie czekajcie, bo nim cała zbiórka ruszy i nim będą jej efekty, może być już bardzo zimno i nieprzyjaźnie pogodowo. Prosimy, nie zostawiajcie tamtych psów. Co prawda o wojnie na Ukrainie słychać coraz mniej i coraz mniej pomocy tam idzie. Ale te zwierzęta tam zostały i o nich nie mówi się już zupełnie nic. A Czerkasy trafiły do naszego serca ze względu na cudownych ludzi, którzy wzięli tam pod swoje skrzydła setki psów i kotów. I każdego dnia myślimy o nich i o tym, co robią, jak żyją, jak sobie radzą. Proszę, pomóż nam wypełnić busa karmą, kocami i wszystkim innym, co wydaje Ci się niezbędne. Jedź z nami do Czerkas. Bądźmy z nimi wtedy, kiedy świat już przestał się tymi psami interesować.