Rudolf ⎚

Rudolf – takie mu imię dałam, żeby poczuł magię grudnia, no i Świąt. Choć mam nadzieję, że ludzkim głosem nie przemówi – bo moglibyśmy usłyszeć historię, której nie chcemy znać. Rudolf jest młody, to w sumie dzieciak. Ale już życie tak mu dołożyło – że w zasadzie bez naszej interwencji dziś nie wyjdzie z tego cało.

Nie wiem do końca jak to było. Handlarz trochę się miesza w zaznaniach. Raz mówi, że koń uciekł i wpadł w jakieś domowe sidła na zwierzęta, potem że jednak wpadł w druty na stercie śmieci, a potem że drutami spętali mu nogi, że stał w miejscu. Nie dowiesz się, jak było.. ale wiem jak jest teraz. Rudolf stoi i wpatruje się w obiektyw, w oczach ma koktajl przerażenia i obłędu. Próbuje uciekać, ale powłóczy za sobą chorą nogą.

Podchodzę bliżej. Dotykam jego delikatnych chrap i słucham jak wali mu serce. Słychać to nawet we wsi obok. Jego oczy robią się ogromne im bardziej widzi handlarza stojącego za moimi plecami. Z kijem. Z bezwzględnym wyrazem twarzy. Z brakiem tego czegoś w oczach, co dałoby temu koniowi nadzieję, że jest światło w tunelu.

Rudolf tak kamienieje, że mam wrażenie, że przestaje mnie zauważać. Handlarz chwyta kij i strzela Rudolfa w zad a on kuśtykając przemierza kolejne metry swojej obory.

Lecą mi łzy. Stoję, patrzę i milczę. Bo mnie wyrzucą.

Jeśli mogłabym napisać dziś list do Świętego Mikołaja – napisałabym, aby pakował się w sanie i przyjechał tu po tego dzieciaka. Nim mi serce pęknie.

Będziesz jego Mikołajem? A to możemy uznać za mój list? Jesteś tu tylko Ty..

Jeśli chcesz i możesz pomóc go wykupić, musimy zebrać 6400 zł do 7 stycznia.