Precelek

Aktualizacja listopad 2013

Precelek odszedł za Tęczowy Most. Na zawsze pozostanie w naszych sercach.

 ***

Aktualizacja 20.08.2013

Kotek Precelek trafił pod skrzydła Centaurusa w październiku 2012 roku. Jego stan był fatalny. Odgryziony język, połamana szczęka, wylane oko. Obolałe kości, przerażające wspomnienia,  poczucie ogromnego osamotnienia – bo małe kotki są często zupełnie same ze swoim bólem. Wypadek samochodowy skończył się dla Precelka kalectwem – ale życie dało mu szansę. Szansę tak malutką, jak mały jest Precelek. Pojawia się myśl, jak to jest. Jak to jest żyć w wielkim świecie, który to świat jest dla Ciebie wszystkim, a któremu Ty jesteś zupełnie obojętny. I kiedy chciałoby się  krzyczeć, krzyczeć na cały świat, bezradność wobec wydarzeń i własnego losu z kretesem rozbija resztki nadziei na to, że jutro będzie lepiej. Prosto z wypadku Precelek trafił do domu tymczasowego pod Toruniem – tam jest zdany na nas, i wyłącznie na nas.

Mimo troskliwej opieki, bezgranicznego oddania wolontariuszy, którzy z wielkim poświęceniem  opiekują się kotkiem cały czas potrzebujemy funduszy na diagnostykę, leczenie i rehabilitację kotka. Precel już zawsze już będzie kociakiem specjalnej troski. Niestety kotek ciągle „załapuje się” na
wszystkie możliwe infekcje. Ma problemy z nerkami, musi być codziennie kąpany, ponieważ sam nie może się myć, a żeby czuł się bardziej komfortowo robimy to za niego. Ostatnio nabawił się poważnej infekcji górnych dróg oddechowych. Po antybiotykoterapii i lekach przeciwzapalnych jest odrobinę
lepiej, ale stan zapalny w dalszym ciągu się utrzymuje. Problemy z zębami Precelek miał już od początku, ale odwlekaliśmy to na później, ponieważ był poddawany zbyt często narkozie, a w jego stanie to bardzo duże obciążenie dla organizmu. Niestety, jak się okazało dolny kieł uszkadzał górne dziąsło. Zrobiła się od tego przetoka i Precel ponownie jest stałym gościem u w klinice  weterynaryjnej.

Ktoś może powie – nie warto. Ale to właśnie Precelek stanął na naszej drodze. Mógł zginąć w tym wypadku – ale przeżył. Choć z ledwością. Być może ktoś na górze miał w tym jakiś cel, być może nie czas za Tęczowy Most dla niego. Być może kiedy nadejdzie kiedyś jego czas, odejdzie do Kociego Raju, do swoich kocich braci. Może wtedy żal będzie umierać, na kolanach ukochanego Pana, którego nigdy wcześniej nie miał, na skrawku własnego koca, którego los mu wcześniej oszczędził. Będzie wtedy już staruszkiem Precelkiem. Wtuli się pewnego dnia w pluszową zabawkę, swoją ulubioną,  muśnie noskiem po raz ostatni rękę swego Pana, podwinie ogonek, cichutko mruknie, zamknie oczka i zaśnie. Na zawsze. On, Precelek, kociak któremu się udało, który musiał stracić wszystko, aby świat go zauważył.