GAPCIO

Gapcio zbiera dzisiaj do swojej skarbonki. Ja wiem, że być może powiesz, że konie nie mają swoich świnek skarbonek, bo to tylko przenośnia. Używam wielu przenośni, żeby pokazać, jak bardzo świat koni jest podobny do naszego, a jednocześnie jak różny jest w swojej formie wyrażania się. Jak niewiele tym zwierzakom potrzeba do tego, by były szczęśliwe. Trochę pastwiska, towarzystwo innych koni i poczucie wolności. Wszystko inne reguluje natura i wcale nie ma przekonania, że człowiek, wchodząc w tę naturę z butami, zrobił dla koni coś lepszego. Wręcz przeciwnie. Gapcio urodził się w oborze i w tej oborze spędził całe życie. Gospodarz śmieje się, że chronił go przed wiatrem, mrozem, deszczem, słońcem i wszystkim, co mogłoby sprawić, że życie Gapcia byłoby zagrożone. I w ten sposób zmarnował Gapciowi życie.

Choć Gapcio o tym nie wie, bo nie wie, co stracił. Stał tutaj cały czas uwiązany i po prostu patrzył w przestrzeń. Mijały dni, miesiące, lata. Minęło Gapciowe życie.

My pojawiamy się wtedy, gdy już nie ma innych opcji. Jak zwykle, wcześniej nikt po nas nie dzwoni. Gapcio wtula mi w dłonie swoje malutkie, ciepłe chrapki. Gospodarz stoi nad nim i sapie ciężko. W czarnej, podartej rękawicy trzyma bat i złowieszczo się uśmiecha. Już wiem nagle, jak ubarwiał życie Gapcia. Rozumiem, dlaczego Gapcio się tak trzęsie. Widzę, jak jego wielkie, ciemne kucykowe oczy wypełniają się strachem.

Wyrwij go stamtąd z nami. Wyrwij, bo nikt inny tu po niego nie przyjdzie. Gospodarz nie będzie go dłużej trzymać, pilnie potrzebuje pieniędzy. A Gapcio młodszy i droższy nigdy już nie będzie.

Życie i transport Gapcia to 5400 zł. Jego zegar wybije 28 lutego. Zrobimy razem cud dla tego malucha?