Kalinka

Chciałam Cię dzisiaj prosić również o pomoc dla Kalinki. Kalinka trafiła do nas z pseudohodowli. Temat pseudohodowli jest Ci pewnie już szeroko znany, bo często o nich piszemy. To temat bardzo drażliwy. Taka trochę niekończąca się historia, jeśli wiesz, co mam na myśli. Polskie prawo niby zakazuje, a jednocześnie nic z tym nie robi. Nadal na rozmaitych portalach można za 100, 200, 300 zł kupić psa, gdzie ta kwota stanowi 10% ceny. I kiedy jedziesz na miejsce, znajdujesz psy pozamykane w skrzynkach po jabłkach albo w klatkach w walącym się garażu. I są eksploatowane, ile się da. A potem wyrzucane na ulicę, trafiają do schronisk albo do weterynarza na szybką eutanazję.

I choć jest wielu weterynarzy, którzy walczą wtedy o ich życie i szukają dla nich nowego domu, to wielu je tej eutanazji poddaje. A nawet jeżeli nie uda się u weterynarza, to przecież jest worek i jezioro. Różnie bywa.

Tak poznaliśmy Kalinkę. Jej się udało. Choć nie wiem, czy tak można opisać całe jej życie. Kalinka rodziła, rodziła, rodziła, aż się zestarzała i rodzić przestała. Dopiero wtedy właściciele postanowili, że ofiarują jej wszystko, co mogą najlepsze. Czyli zastrzyk śmierci. Tak właśnie schorowana już, stara Kalinka trafiła na stół u weterynarza, który na szczęście był z tych z sercem. Namówił właścicieli, aby Kalinka trafiła do nas. A oni nie poniosą żadnych kosztów, bo koszty weźmie na siebie fundacja.

No i fundacja wzięła, tylko że fundacja bez Ciebie nie znaczy nic i nic nie może.

Kalinka wlepia dzisiaj w nas swoje małe, przerażone szlepia i kompletnie nie wie, czego oczekiwać. Potrzebujemy funduszy na diagnostykę i leczenie, a potem dobrego domu dla Kalinki. To mała psina, nie zajmie wiele miejsca na kanapie, chociaż może zająć całe Twoje serce.

Ale na ten moment prosimy – pomóż opłacić Kalince klinikę, a cała reszta chwilę zaczeka.