Bobas

Aktualizacja

Cudny Bobas czeka na dom już prawie 8 lat. Coraz bardziej widać po nim upływający czas. Ze względu na związane z wiekiem dolegliwości Bobo zamieszkał ostatnio w hoteliku domowym, gdzie bardzo szybko się odnalazł.

Potrzebuje tym samym wsparcia w utrzymaniu – Bobas poleca się do Adopcji Wirtualnej!

Napisz do nas: [email protected] lub zadzwoń: 518 569 487 (Karolina)

Dziękujemy też za ostatnią pomoc dla Bobasa!

luty 2020

styczeń 2016

Od ponad 3 lat mieszkam w ośrodku Fundacji Centaurus. Kiedyś, ktoś zabrał mnie ze stacji benzynowej przy której koczowałem i od tego czasu moi opiekunowie poszukują dla mnie najlepszego domu. Ciężko to idzie, bo choć jestem pięknym psem mój wygląd sprawia, że większość osób czuje przede mną respekt, a o szczegóły adopcji nikt nigdy się nie spytał. A ja jestem psem bardzo pogodnym, nie wykazującym żadnej agresji ani do ludzi ani do innych zwierząt. Mieszkam z innymi psiakami, z kotami, z końmi i osiołkami i nie zdarzyło mi się, żeby mnie któryś wyprowadził z równowagi. No oczywiście umiem się obronić, gdy mnie ktoś zaatakuje, ale sam z siebie nie wdaje się w żadne bójki.

Mam same zalety. Nie niszczę nic w domu, umiem zachowywać czystość, grzecznie chodzę na smyczy – choć zdarza mi się pociągnąć. Jestem też zupełnie zdrowy i mam komplet szczepień. Ale choć czuje się bardzo dobrze tu gdzie jestem to cały czas marzę, że znajdzie się taki ktoś, kto da mi dom na dziś i na zawsze. Bo pracownicy w fundacji przychodzą i odchodzą, a ja chciałbym mieć jednego człowieka tylko dla siebie.

Bobas szuka najlepszego domu. Jest to pies wychowany w domu – typowo kanapowy, nie nadaje się ani na podwórko ani do budy.

Szuka domu, gdzie będzie traktowany jak pełnoprawny członek rodziny.

Zapraszamy do wypełnienia formularza adopcji.

***

TAK BYŁO 4.11.2012

Tego upalnego, lipcowego dnia zadzwonił telefon. Jeden z działaczy fundacji tankował właśnie paliwo na stacji BP pod warszawskimi Łomiankami. Pod stacją obok restauracji od ponad tygodnia mieszkał mieszaniec amstaffa. Dokarmiany przez pracowników stacji układał się każdego dnia pod krawężnikiem i wypatrywał kogoś, na widok kogo jego serce miałoby zacząć szybciej bić. Ale mijały kolejne dni – a w oczach potężnego, dzielnego psa gasła coraz bardziej nadzieja.

Ktoś go najpewniej wyrzucił, przecież to początek wakacji, jakież to normalne.. Jeden z setek, które tego lata stracą dom.

Bobas, bo tak go nazwaliśmy, trafił do nas tego samego dnia. Z początku bardzo nieufny, całe dnie przesiadywał w cieniu i obserwował naszą pracę przy koniach. Nie garnął się do towarzystwa, ani do głaskania. Zdawał się ciągle mieć nadzieje, że Ci, którzy złamali mu serce – za chwilę ukażą się na horyzoncie głośno go nawołując. Bo przecież nikt nie porzuca wiernego psa, to na pewno jakiś psikus. Z upływem tygodni Bobas zaczął rozumieć, że wierne psy bywają porzucane, że są wyrzucane na ulice, że ludzie bywają obojętni, że dobro nie zawsze powraca. Wtedy zaczął wstawać, powoli, acz opornie towarzyszyć nam przy karmieniu koni – i coraz rzadziej zerkał w stronę bramy.

Jakby brak nadziei obrócił się w wiarę, że jutro będzie lepsze, że ma już nowy dom, że tym razem będzie inaczej. Ale on tak bardzo bał się w to uwierzyć, bał się, ze jego psie serce nie wytrzyma drugi raz porzucenia, że przy następnym razie po prostu pęknie.

Dziś Bobas jest z nami już 4 miesiące. Jest najcudowniejszym psem pasterskim jakiego mogliśmy sobie wymarzyć. Mieszka na bordowej sofie przy kuchni, gdzie wygrzewa swoje obolałe po całodziennych bieganinach mięśnie. Jest niezwykle przyjaznym psem, przyjacielem wszystkich. Złodziejowi podałby kapcie i zrobiłby kawę, je z ukochanym kotem z jednej miski, a gdy trzeba staje w obronie kolegów staruszków.

Postanowiliśmy, że zbyt długo trwało, zanim Bobas nam zaufał. Dlatego zapadła decyzja, że pozostanie z nami do końca swych dni strzegąc bram fundacji, pilnując Pana Kota, dbając o staruszków i do później starości będzie mógł wygrzewać w słońcu na bordowej sofie.