Sasza

Na imię jej Sasza. Całe życie przepracowała pod dziećmi. Może i Ty ją widziałeś. Może kiedyś minąłeś ją na deptaku, może spojrzałeś na nią przelotnie, kiedy w pełnym słońcu chodziła w kółko, nosząc na grzbiecie najmłodszych. A może nie zwróciłeś uwagi.

Dzisiaj Sasza ma około 20 lat. Całe życie za sobą. Nie ma już siły, nie ma zdrowia, nie ma pracy. Nie zarabia, więc nie ma nawet na kowala. A bez kowala kopyta zaczęły rosnąć w nienaturalnym kierunku, wykręcając jej nogi. Z każdym krokiem ból staje się większy. W końcu przestała chodzić.

Sezon był słaby. Pewnie od dawna. Właściciel stajni rekreacyjnej postanowił, że Sasza nie wróci już do pracy. Nie nadaje się. Została wymieniona. Nowy, zdrowy kucyk zajął jej miejsce. Sasza – z dopłatą – trafiła do handlarza.

Dziś stoi na uboczu, na skraju placu. Gdy handlarz pozwala nam podejść, Sasza porusza się powoli. Idzie, kuleje, zatrzymuje się. Czołga się wręcz do miejsca, gdzie możemy zrobić jej kilka zdjęć.

Nie przywrócimy jej nóg. Nie oddamy jej zdrowia ani młodości. Ale możemy jej dać coś innego – spokojne ostatnie lata.

Koń może odejść na wiele sposobów. Może wdychać po raz ostatni powietrze dusznego transportu, w którym już nie ma sił walczyć o przestrzeń. Może po raz ostatni spojrzeć na świat spod opuszczonych powiek, gdy kopyta grzęzną w krwi na posadzce rzeźni. Może też zrobić ostatni wdech wśród swoich – otoczona innymi końmi, w cieniu drzew, w miejscu, gdzie nikt już niczego od niej nie wymaga.

Sasza ma jeszcze wybór.

Jeśli uda się zebrać 3900 zł, zabierzemy ją do nas. Tam, gdzie stare konie nie są już nikomu nic winne. Mamy czas do 19 marca.

Jeśli możesz – pomóż