Nutrie

Pojechaliśmy kupić siano, a wróciliśmy z nutriami.

Folwark dla koni to, oprócz codziennej obsługi zwierząt, również konieczność zapewniania im odpowiedniej paszy. Liczne stado czterokopytnych to ogromne ilości zużytego siana, słomy i owsa. Gdy zbliża się wiosna, a u lokalnych gospodarzy kurczą się trzymane dla nas zapasy, trzeba szukać kolejnych dostawców.

Blisko 100 km od naszej stajni, u jednej z poleconych przez gospodarzy miało być siano. Siana nie było, ale okazało się, że Pan kilka lat wcześniej prowadził dużą fermę nutrii. Ze względu na stan zdrowia musiał hodowlę zlikwidować, zwierzęta były ubijane sukcesywnie. Dziś zostało małe stado.

W ciasnych, zardzewiałych klatkach z osiatkowanymi podłogami, pod którymi pięły się sterty odchodów, siedziały wystraszone zwierzęta. Latami tkwiły w oparach unoszącego się odoru. Wciśnięte w kąt, przycupnięte jedna przy drugiej, świeciły tylko pomarańczowymi zębami. Ile Pan chce za nie – pytamy. Gospodarz, choć wietrzy interes, to pyta – „A na co wam te stare ścierwa. Ani na kołnierz się już nie nadają, ani na mięso.” Dobiliśmy targu i wyjechaliśmy za bramę ze starą klatką i wszystkimi przerażonymi zwierzętami. Nie mogliśmy ich zostawić.

Dziś zwierzaki są na folwarku. Za dom jeszcze mają swoją starą, zardzewiałą klatkę. Ale codziennie sprzątaną, pełną złotej słomy, świeżego siana i smakołyków. Są przerażone, wpadają w panikę na widok człowieka. Zakopane głęboko w sianie, udają, że ich nie ma. Albo wskakują do wiadra z wodą i tylko wystające ponad powierzchnie oczy, bacznie obserwują otoczenie. Dorosłe zwierzęta, które nigdy nie dostały nic dobrego od człowieka.

Mamy miejsce, aby zrobić dla nich odpowiedni wybieg. Taki z prawdziwego zdarzenia. Z zabezpieczonym podłożem, z małym basenem, z domkiem, w którym będą mogły się schronić i poczuć bezpiecznie. U siebie. Poczuć się, nie jak rzecz, ale jak chciane zwierzę.

Szacowany koszt przygotowania dla stada odpowiedniego miejsca to ok 20 tys zł. Pomożecie?