Nastka

Nastka jest dziewczyną z miasta. Nie była na żadnej wsi, jak niektóre wiejskie kuce, które całe życie mogą potarzać się w trawie takiej, jaką natura ją dała. I skubać gałęzie, i brodzić w błocie. Nastki miejskie życie wyglądało zupełnie inaczej.

Miała przepiękny mały padoczek, ogrodzony wyszlifowanymi deskami, przez które wystawiała do ludzi swój wymuskany pyszczek. Nie krytykuję jej za to. Ona nigdy o to nie prosiła. Bo zwierzęta takich rzeczy nie potrzebują, nigdy ich nie szukają i nawet ciężko powiedzieć, żeby je doceniały. Bo niby za co?

Nastka chowała się sama, żeby nigdy nic jej się nie stało. Nie miała innych kucy obok. Była taką trochę królewną na wieży. Śliczna była. Wszyscy się z nią fotografowali. I wszyscy dokarmiali ją cuksami. Tylko widzisz, problem w tym, że kiedy jedyną twoją wartością jest to, jak wyglądasz i do czego jesteś potrzebny, łatwo jest to wszystko stracić. No i tak się stało.

Przyszedł ten dzień, kiedy Nastka wsadziła gdzieś niefortunnie nogę i okulała. Przestała podchodzić do wyszlifowanych desek i wystawiać swój uroczy pyszczek między deskami. Właściciele zainwestowali w wiejskiego weterynarza 150 zł. Ale to nic nie dało. No bo nie mogło dać. Umówili się więc z handlarzem, który przywiózł im nieco mniejszego kucyka na wymianę, a zabrał dużą, piękną Nastkę. Ale kulawą.

I tak to jest z pięknymi końmi. Dzisiaj na piedestale, a jutro niechciane i zapomniane. Zapomniane najszybciej, jak się da. Dzisiaj Nastka stoi u handlarza i zbiera jeszcze 2500 zł na to, żeby móc wystawić swoje wilgotne chrapy między naszymi nieoszlifowanymi, starymi deskami. Gdy przyjedziesz do nas 7 i 8 czerwca na dni otwarte, to czy wystawi tamte wilgotne, ciepłe chrapy zależy dzisiaj tylko od Ciebie, bo tu, gdzie teraz stoi, dostała wyrok i za moment jedzie na ubój. Mamy tylko 30 dni, żeby Nastkę ocalić.

Ale nim zamknę wątek, chciałam napisać Ci o czymś jeszcze. Jak wiesz, kupujemy miesięcznie ponad 100 ton owsa. To ilości niewyobrażalne. Żadna stajnia w Polsce nie ma takiej ilości koni i osłów. I nie chodzi o to, że czujemy się przez to jacyś wyjątkowi, ale na pewno mamy wyjątkowe rachunki do zapłacenia. I każda promocja jest dla nas jak bezcenny skarb.

Dzisiaj stanął nam pod bramą miły człowiek, który zaproponował 20 ton owsa po 200 zł taniej za tonę niż normalnie kupujemy. Mało nie zwariowaliśmy ze szczęścia przy tej bramie, ale warunek jest jeden. Płacimy za ten owies do jutra. Człowiek mówi też, że może przywieźć nam jeszcze 20 ton, również o 200 zł taniej, pod warunkiem, że za resztę zapłacimy do piątku. W naszym ciągu jest to kilka grubych tysięcy złotych.

Czasu mamy bardzo mało, ale zysk dla naszych zwierząt jest ogromny. I stąd właśnie to combo. Proszę Cię dzisiaj, abyś puścił tę wiadomość w świat, jeśli możesz. A może masz pod domem kilka ton owsa i możesz je podarować? To dla naszych zwierząt bezcenne. Jeśli masz trochę życia i mógłbyś je tchnąć w Nastkę, to również będziemy Ci ogromnie wdzięczni. My w ogóle jesteśmy Ci ogromnie wdzięczni za wszystko, co robisz, i za to, że jesteś. I bardzo mi głupio, że nieustannie męczymy Cię tym, że wyskakujemy co rano z wiadomościami. Ale obiecuję Ci to wszystko zrekompensować już 7 i 8 czerwca na dniach otwartych w Szczedrzykowicach koło Legnicy. Bądź koniecznie. Wtedy będziesz mógł i policzyć te ręce owsa, żeby się zrelaksować, i wygłaskać ciepłe chrapy Nastki. Co będzie nie mniej relaksujące. Ale póki co walczymy. Walczymy o życie i o tonę owsa. Dołączysz?