Grosik

5000 zł dla staruszka Grosika.

Dałam mu na imię Grosik. Grosików było już tylu, że nie jestem w stanie zliczyć. Były kucyki, osiołki i duże konie. Część z nich jest jeszcze z nami, część z nich dawno odeszła. Ale gdy wpatrywałam się w jego oczy i wystające żebra, to zwyczajnie żadne imię mi nie pasowało.

Nie wiem, jak przekonać Cię, byś przykuł się wzrokiem do tej wiadomości jeszcze na minutę i dał się przekonać, że warto. Bo też mam to samo poczucie, że to wszystko to poniekąd worek bez dna.

Gdy dostaliśmy telefon w sprawie Grosika, którego właśnie poznałeś, i zobaczyłam kości, które można policzyć jednym ciągiem.. i te zaropiałe oczy. No i zobaczyłam palcem na mapie, jak niedaleko musimy jechać – to wiedziałam, że nie można odpuścić. Chociaż przemierzyliśmy dla niego całą Polskę, to teraz stoimy tutaj i czujemy kompletną niemoc. Ja wiem, że jest piękna pogoda i klimat zupełnie nie do umierania. I bardzo nie chcę Cię tym klimatem zarażać. Dlatego nie będę pisać o tym wszystkim, co wisi tu w powietrzu, bo to niczego nie zmieni. Bardzo chciałabym, żebyś miał okazję poznać go osobiście, nim go zabraknie. Bo przed nim nie ma wielu lat życia. Nie będę Cię oszukiwać.

To taki ratunek, głównie przed tym, żeby konie nie zadeptały go w transporcie. To taki ratunek, który niesie godną śmierć. Może pożyje kilka miesięcy, a może dane mu będzie kilka lat.

Tego nie wiem, nie jestem Bogiem.

Ale dzisiaj stoję przed Tobą i proszę Cię o to, byś pomógł nam wpłacić zadatek i by nam wszystkim zrobiło to dzień.

My między sobą zabraliśmy 500 zł, Darczyńcy dołożyli 1500 zł. Brakuje jeszcze 5000 zł. Mamy czas do 20 września.

Bez Ciebie nie damy sobie rady. Ale to już wiesz..