Fortuna

Szanowni Państwo,

Pamiętacie Fortunę? To klacz, którą interwencyjnie odebraliśmy podczas ubiegłorocznego targu w Skaryszewie. Koń został tam przywieziony przez handlarza. Był w tragicznym stajnie. Brudny, śmierdzący, z dramatycznie przerośniętymi kopytami, bez żadnych – wymaganych prawem – dokumentów. Przy udziale policji, w asyście lekarza powiatowego, który był na miejscu, przy zgodzie burmistrza Skaryszewa, przeprowadziliśmy odbiór interwencyjny. Stan i kondycja konia u nikogo nie budziły wątpliwości co zasadności prowadzonych działań. Składając zeznania byliśmy spokojni, bo przecież doprowadzenie konia do stanu, w którym każdy krok okupiony jest ogromnym cierpieniem – to znęcanie się. I nie ma co do tego żadnych wątpliwości, bo taki stan kopyt to wynik zaniedbania. Nie choroby. To choroba – ochwat były wynikiem braku regularnego rozczyszczania kopyt.

Szanowni Państwo. Przegraliśmy. Dostaliśmy nakaz zwrotu tego konia. Po roku leczenia, karmienia, dbania i kochania, koń ma wrócić do handlarza. Jak przeczytaliśmy w uzasadnieniu tej decyzji, „nie można temu zaniedbaniu przypisać charakteru rażącego. Ponadto dalsze pozostawienie zwierzęcia u właściciela nie zagrażało jego życiu i zdrowiu.”

Dziś już nie wiemy, gdzie jest granica między stanem rażącym, a tym, wobec którego powinniśmy przechodzić obojętnie. I jak daleko została ona przesunięta, skoro tak zaniedbany koń nie jest zwierzęciem potrzebującym natychmiastowej ochrony i pomocy. Mamy XXI wiek, chwilę temu wylądowaliśmy na Marsie, a tu, na ziemi, jesteśmy diabłami dla zwierząt.

To kolejna taka sprawa, gdzie zagłodzone, zaniedbane zwierzęta, decyzją sądu, wracają do właścicieli, a Ci nie ponoszą żadnych konsekwencji. W ostatnich latach taka sama sytuacja była z klaczą Walentyną oraz ze stadem zwierząt, które odebraliśmy w agonalnym stanie ponad rok temu – część z nich przywieźliśmy na leżąco, bo nie były w stanie ustać na własnych nogach. Walentynę finalnie – dzięki Wam – odkupiliśmy, bo to był jeden koń. Stado, po bezskutecznych odwołaniach, wróciło do miejsca, w którym je zagłodzono, jak te zwierzęta wyglądają dziś, nawet nie chcemy wiedzieć, bo nie jesteśmy w stanie im pomóc. Za chwilę i niczemu nie winna Fortuna, pojedzie do handlarza, a następnie na rzeź. Takie mamy decyzje i prawo w Polsce.

Oprawcy zwierząt śmieją nam się w twarz, głodząc, katując i zaniedbując. Bo wiedzą, że nic im nikt nie zrobi. Tak wyglądają dziś działania interwencyjne i konsekwencje dla katów. Tak wygląda rzeczywistość w wielu fundacjach, które każdego dnia walczą do los tych, którym nikt nie chce pomóc.

Działamy od 2006 roku. Wielokrotnie stawialiśmy się w prokuraturach, na salach sądowych. Wygrywaliśmy, przegrywaliśmy, różnie było. Jednak w ostatnich latach doprowadzenie do skazania oprawcy to jak wyprawa po złote runo. To jest odpowiedź na wielokrotne zarzuty czemu odkupujemy, zamiast zabierać. A no właśnie temu, bo zwierzęta odebrane, często muszą wrócić do swoich katów. W momencie odkupienia, mamy pełne prawa do zwierzaka, nie można nam go już odebrać, a nie wyklucza to złożenia doniesienia o znęcaniu się.

Szanowni Państwo, bez wdawania się w szczegóły, potrzebujemy 3500 zł by Fortuna żyła i już zawsze była bezpieczna. Na targu koń był wart około 1200 zł, dziś handlarz chce dużo więcej, ale prawo jest po jego stronie. Możemy tylko zaciskając zęby zgodzić się na dyktowane nam warunki lub wydać konia. Możemy oczywiście nie płacić i pogodzić się z faktem, że Fortuna najpewniej prosto z naszej stajni pojedzie na rzeź.

3500 zł to bardzo duża kwota, jeśli patrzyć na jej wagę, ale to też bardzo mało za kogoś kto jest członkiem naszej rodziny, kogo się kocha.

Pomóżcie … Prosimy… Mamy czas do soboty.