Fircyk

Fircyka z obory List do Mikołaja

Mikołaju, tu Fircyk.
Piszę do Ciebie z miejsca, gdzie zimy bywają dłuższe niż życie.
Jestem małym kucykiem, który kiedyś biegał jak wiatr.
Dziś częściej stoję, niż galopuję.
Nogi pamiętają wolność, ale ciało już nie zawsze nadąża.
Mikołaju, chciałbym jeszcze raz uderzyć kopytami o ziemię.
Tak mocno, żeby echo wróciło do mnie jak obietnica.
Chciałbym poczuć wiosenne trawy pod podeszwą serca.
Chciałbym zobaczyć świt, który nie boli.
Chciałbym unieść głowę, a nie prosić, żeby podniesiono mnie za nią.
Mówią, że jestem stary.
Ja mówię, że jeszcze żyję.
Tylko potrzebuję Twojej magii — tej, która leczy, a nie tej z bajek.
Potrzebuję opieki, której nigdy nie miałem.
Potrzebuję rąk, które nie odchodzą, kiedy robi się trudno.
Proszę Cię o szansę, nie o cud.
O dzień bez bólu.
O trawę, którą poczuję naprawdę.
O krok, który znów będzie mój.
Mikołaju, jeśli możesz — pomóż mi jeszcze raz dotknąć ziemi jak wolny koń.
—-

Zbieramy 4700 zł na wykup i transport małego Fircyka, do 13 stycznia. Odbierzesz od niego ten list?