Feniks

TAK BYŁO:

Stara łacińska sentencja „Per aspera ad astra” znaczy tyle, co przedzieranie się przez ciernie do gwiazd. Kiedy patrzymy na dwa brudne, małe kucyki wiemy, że otarły się w życiu o wiele cierni.

Handlarz twierdził, że pracowały w rekreacji pod dziećmi, ale po sezonie zostały zamknięte w komórce – po co wybieg, szkoda drewna, szkoda czasu, kto by sobie w ogóle głowę zawracał. To tylko zwierzę.. A koń cierpi w milczeniu – nie będzie więc zawracał sumienia. Długo negocjował handlarz cenę, a kucyki stały i czekały, wypatrując każdego dnia zbawienia. Aż handlarz wynegocjował. I to co długo wyczekiwane – wjechało na betonowe podwórko. I płomyki nadziei w kucykowych oczach zgasły. Bo nie zawsze wszystko jest tym, czym być się zdaje. Kiedy opadł trap, rozbryzgały się w styczniowym śniegu marzenia małych kucyków. Terkocząca ciężarówka nie jechała po lepsze jutro. W planach nie było zielonej trawy, ani śmiejących się dzieci czeszących palcami kucykowe grzywy. W planach była podróż, ta ostatnia, do mety za którą nie ma już nic. Na ubój.

Wraz z uderzeniami małych kopytek o trap przyszła świadomość – ale ta świadomość nie zmieniała nic. Bo małe kucyki nie mają wpływu na swój los, znaczą mniej niż zero.

Dostaliśmy jeden telefon, i minutę na decyzję. Mogliśmy zmienić trasę, sprawić, by kierowca zboczył paręnaście kilometrów. Odmówiliśmy – chwilę temu Bielinka, pożar, psy. Nie jesteśmy w stanie. Nie damy rady..

Wyszliśmy na zewnątrz. Popatrzyliśmy na rozległe padoki, mokry śnieg który okalał dachy naszych stajni. Popatrzyliśmy na nasze 50 kucyków, które w ferworze zabawy zapomniały o śmierci, wtulone w zaśnieżony balot siana, rżały, skubały kłosy, przeganiały się, i tylko czasem zerkały na nas, nie chcąc pamiętać swoich cierni szybko wracały do beztroskich zabaw, choć czasem bardzo okaleczone. Spojrzeliśmy na górne zgliszcza pałacu, na okna, w których już tylko czarna czeluść, choć chwilę temu tliło się życie. Potem spojrzeliśmy na siebie – i chwyciliśmy za telefon.

Zboczył samochód z drogi.. po godzinie maluchy były już u nas. Trudno powiedzieć, czy szczęśliwe. Przerażone wystawiły rozmierzwione grzywy i czarne ślepia, świdrując na wylot nas wszystkich. Handlarz podał nam grube liny i spytał czy nie chcemy zdrowych kucy.

Ale my nie chcieliśmy innych. Maluszki wyszły za nami posłusznie i powoli po trapie, znacznie szybciej podreptały do stajni – jakby się bały, że ktoś się rozmyśli, że je ktoś zawróci. Kurczowo chwyciły się życia, z błaganiem w oczach wtuliły się w róg boksu i zamknęły oczka.

Podpisaliśmy umowę wstępną. Podpisaliśmy umowę na ich życie.
Musimy wpłacić 2300 zł do 31 stycznia – tą kwotę dzięki Wam już mamy !
Prosimy o pomoc.

Chcemy ofiarować im godne życie, chcemy uciąć ciernie, zostawić jedynie gwiazdy. Chcemy dać im opiekę weterynaryjną, ciepły boks, zieleń traw i beztroskę zabaw. W ramach kampanii „Kochaj Mądrze” prosimy Was o pomoc. Można promować akcję pośród znajomych, słać maile, można wysyłać witaminy, kantarki, lekarstwa.

Obydwa kucyki przebywają już w ośrodku rehabilitacyjnym. Większy maluch ma zaawansowane zmiany ochwatowe, które powodują ogromne cierpienie. A koń zawsze cierpi w milczeniu. Mniejszy kucyk wymaga dodatkowo kastracji, a obydwa odrobaczenia, szczepienia, odkarmienia, suplementacji.
Ale większy kucyk przede wszystkim wymaga rehabilitacji. Dzięki Wam mamy już kwotę za wykup obydwu koni, teraz potrzebne są fundusze na leczenie. Chcemy aby ich życie było godne, aby ochwacony kucyk nie cierpiał okrutnie przy każdym kroku.

Jeśli chcesz pomoc w leczeniu staruszka Kropka i jego kucykowego kolegi, możesz dokonać wpłaty z tytułem „DWA KUCYKI” na konto
PKO BP 15 1020 5226 0000 6002 0220 0350
Możesz też wysłać specjalistyczne pasz, suplementy, derkę, kantar albo rozpropagować kampanie Kochaj Mądrze wśród znajomych. Będziemy wdzięczni za każdą formę wsparcia.