Edmund

Edmunda poznaliśmy wcześniej.
Na targu.
Stał uwiązany krótko, co moment rzucając się w obłędzie i przewracając.

Illia zrobił kilka zdjęć, ale handlarz szybko go pogonił.

Edmunda przychodzili, chwytali na chrapy i zaglądali mu w zęby – on przerażony próbował się wyrwać.

Ale bez sukcesu.
Na targach solidnie wiąże się konie. Nie ma ucieczki. Ani od przeznaczeni, ani ludzkiej ręki, która boli.

Edmund zniknął z targu.
Ale pamiętaliśmy o nim i mieliśmy nadzieję, że gdzieś znalazł dom.

Wczoraj jednak handlarz zadzwonił, że Edmunda z targu nikt nie chciał. Młody, grubaśny, pociągowy – i jeszcze ogier.

Zapytał czy chcemy Edmunda. Nie musimy oczywiście. Jemu obojętne kto go kupi…

Proszę, mimo 30 stopni do których zbliżają się temperatury, słońca i zieleni wkoło – zatrzymajmy się razem na moment. Dla niego.

Bo on tego wszystkiego wkoło nie widzi. I nie zobaczyć jeśli dziś się nie skrzykniemy.