Dyzio

Aktualizacja 20.12.2014

Dyzio bezpieczny!

Dalsze środki, które wpłyną, przeznaczamy na transport, opiekę weterynaryjną,  w tym kowala,  szczepienie, odrobaczenie, i specjalistyczną paszę.

Dzięki dalszemu wsparciu będziemy w stanie zapewnić kucykowi najlepszą możliwą opiekę i  ewentualne leczenie.

W imieniu Dyzia dziękujemy za dalsze wsparcie, bo wykup zwierzęcia to dopiero początek pomocy dla niego.

Jeśli chcesz pomóc Dyziowi, możesz dokonać wpłaty z tytułem „Dla Dyzia” na konto PKO BP 15 1020 5226 0000 6002 0220 0350

TAK BYŁO 7.12.2014

Grudzień, świąteczna aura rozpościera się od wjazdu do miasta. Za szybami samochodu przesuwają się nam potężne, nowoczesne centra handlowe. Tysiące samochodów na parkingach. Miasto o zmierzchu żyje i kipi, na każdym rogu przystrojona choinka, nawet na ulicy pachnie piernikiem, chociaż do Bożego Narodzenia został jeszcze miesiąc. Szum miasta zagłuszają dzwonki, ludzie mijają nas w pośpiechu, koło warzywniaka spotykamy kolejnego pluszowego renifera, a stojący obok Mikołaj na baterie wesoło się śmieje i klepie po brzuchu i powtarza „hoł, hoł, hoł”.

Kupujemy jabłka dla koni. Ruszamy dalej, za miasto. Mokry asfalt ciągnie się przed nami bez końca. Mijamy ostatnie, ozdobione girlandami i lampkami piękne domy. Kolędy giną gdzieś z tyłu, galerie handlowe stają się miniaturowe. Nie ma aut ani ludzi. Skręcamy w błotnistą drogę, jedziemy chwilę przez las.

Inny świat. Wjeżdżamy na podwórze opuszczonego gospodarstwa. Zardzewiałe maszyny rolnicze, zmurszałe deski pokryte mchem wiszą ponuro próbując tworzyć ogrodzenie. Rozglądamy się wkoło. Gdzieś pobrzmiewa nam w uszach kolęda, choć w koło panuje przerażająca cisza. Nie ma choinki, a na starym domu wisi smętnie stara, czerwona kokarda. Czas zatrzymał się tu sto lat temu.

Wychodzi starszy gospodarz. Prowadzi nas do rozpadającej się stodoły na tyłach. Każe zaczekać. Kiedy wraca, ciągnie za sobą szarpiącego się kuca. W końcu zwierz poddaje się i potulnie idzie na gospodarzem.

Jak się nazywa? Gospodarz wydaje się skonsternowany pytaniem. Po co mu imię?

Nazywamy go Dyzio.

Dyzio jest kucem jakich tysiące. Nie ma tragicznej historii. Gospodarz go ma, bo każdy szanujący się we wsi posiadacz ziemski musi mieć „coś” – krowę albo konia. Krowę trzeba doić – kupił więc kuca, zapiął w stodole na łańcuchu i „ma”. Nie trzeba doić, to pewnie i rzadko tam zagląda.

Stara czerwona kokarda na domu oznacza, że idą święta i potrzebne będą pieniądze. Rok był trudny, gospodarz zdecydował się do wiosny „nie mieć”. Oddaje bezimiennego kuca na rzeź. Wiosną kupi może nowego, nikt na wsi nie zauważy.

Dyzia Święta nie dotyczą. Ani najbliższe, ani żadne inne. Nie dotyczą go prezenty, do jego komórki nie dolatują kolędy, ani dzwoneczki. Zapewne nigdy nie dostał nawet marchewki. Zapomniany przez świat, tak jak setki zwykłych, szarych kucyków przemija bez rozgłosu.
I bez prawa głosu.

Gospodarz chce za Dyzia 1800 zł.
Musimy zebrać tę kwotę do 21 grudnia.

Jeśli chcesz możesz wesprzeć ratunek Dyzia dokonując darowizny tytułem „Dyzio” na konto PKO BP 15 1020 5226 0000 6002 0220 0350

***

Chcesz pilnie wiedzieć czy się udało i jakie są losy zwierzaka?

Wpisz w tytule przelewu swój nr tel!

***

Regulamin akcji dostępny w dziale Regulaminy / Akcje