Duduś

Duduś miał krótkie życie.
Ma zaledwie 4 lata.
Miał mieć świetlaną przyszłość konia szkółkowego, miliardy godzin chodzenia wkoło jednego placu, miliony uderzeń, szarpnięć i kopnięć.

Ale nic z tego.
Nie zdążył doświadczyć tych wszystkich ziemskich losów – bo zebrał kopniaka od innego konia i jego „kariera” została spontanicznie przerwana – nim się rozpoczęła.
Z tymi karierami tak to jest..

Stoję tu dziś przy nim i trzymam jego ciepłe chrapy w dłoniach.
Na dworze mróz ścina resztki śnieg wśród traw.
To daleko, daleko na wschód Polski, gdzie nas wywiozło.

Bo zadzwonili do nas rodzice ze szkółki, z której zabrał Dudusia handlarz.
Właściciel dokonał wyroku przy wszystkich. Nie oszczędził nawet dzieci.

Oczywiście twierdził, że konia sprzedał w dobre ręce, najlepsze! No i że na dożywocie, takie wśród pól i lasów.
Ale gdy podjechał stary żuk, z którego wyskoczył rumiany mężczyzna w starym płaszczu i dziurawych kaloszach, by zarzucić Dudusiowi skórzany kantar i wciągnąć siłą na trap – nikt już w opowieść o polach i lasach wierzyć nie chciał.

I tak docieramy tutaj, gdzie wszystko się skończy.
Po wpłaconym zadatku, musimy zebrać brakujące 4800 zł, by Dudusia ocalić.
Czas mamy przedłużony, do 7 marca.

Staniesz tu ze mną przy nim?
Nie ma nas tu wielu.
Ale gdyby każdy, kto to przeczyta, wpłacił choćby 10 zł, Duduś ten nocy nie postawi kopyt na samochodzie.

Dołączysz do akcji?