Buba

Bubę kupiła jakaś duża korporacja.
Farciara, nie?

No niekoniecznie..

Zrobili Ci ludzie jakąś kampanię.
Czy coś.
Zebrali pieniądze.
Przyjechali po nią w ponad 30 osób.
„Super samochodami. Z fanfarami.” – handlarz opowiada w emocjach.

Handlarz ich nie wpuścił.
Normalne.
Acz nie bywają w takich miejscach, więc byli zaskoczeni.

Stali pod żelazną bramą.
Mówi że waliła muzyka i był nawet tort.
Choć on nazywa to komedią, to myślę że bardziej stało to obok dramatu.

Nie wie czy to czyjeś urodziny były, czy inna okazja, ale „wie pani, stado mieszczuchów z telefonami, takie paniusie robiące te foteczki, a jak im chciałem pani dać sznur żeby sobie załadowali, to wszyscy uciekli, bo sznur brudny a koń w gównie trochę, i żem sam załadował..”

I byłby piękny happy end, gdyby nie to, że 3 dni później Buba wróciła. Równie brudna. Już nie eleganckim transportem, wynajęli coś taniego. W końcu akcja się skończyła. Mówili handlarzowi, że jest niegrzeczna, że próbuje gryźć i nie umie stać w miejscu.

Dziś Buba stoi i wpatruje się w obiektyw. Minęło kilka dni od jej „uratowania”. Wielka firma, która chciała dać jej życie – dziś zapadła się pod ziemię.

Buba potulnie wtula wilgotne chrapy w moje dłonie.
Nie gryzie.
Nawet nie próbuje.

Robię jej kilka zdjęć dla Ciebie.
I chciałabym ją stąd zabrać.
Bez tortu, fanfarów i robienia słodkich foci na fejsa.

Mogę wziąć ją – jak stoi.
Z brudnym sznurem i brudną od „gówna” i czegokolwiek.

Tylko nikt mi jej nie da.
Muszę wpłacić zadatek.
Potem resztę.
A potem mogę stanąć pod żelazną bramą.

Staniesz ze mną tutaj?
Ubierz się ciepło, w końcu już grudzień. Weź rękawiczki i termos, bo postoimy kilka godzin..

PS Za Bubę wpłaciliśmy zadatek, aby mieć czas uzbierać na pełny wykup.
Czas by to zrobić mamy do poniedziałku, 16 grudnia.
Do tego czasu Buba musi mieć w kieszeni brakujące 4300 złotych.
Pomożesz jej?