Mamma

Nie zna imienia. Ma numer.
Na uchu. Na dokumentach. W systemie.

Urodziła. Przed końcem.
Przed transportem, przed strzałem, przed rozładunkiem.

Urodziła i spojrzała.
To jej dziecko. Ostatnie.
Ciało, które sama ogrzewa. Cielę, które ją ssie. Maleństwo, które wie, że matka to cały świat.

Ale dla świata – to nie ma znaczenia. Dla systemu nie ma emocji. Liczy się waga.
Cielak to odpad. Ona – przeżyła siebie.

Oboje mają bilet w jedną stronę.
Rzeźnia już czeka. Nóż już tępi się z niecierpliwości.

To nie jest zbiórka. To jest walka o sens. W mitologiach krowa była świętością. W Egipcie – Hathor. W Indiach – Matka Ziemia. W tybetańskich dolinach – żywicielka dusz.

Dziś nie ma mitów.
Są hale. Kraty. Podnośniki.

Dziś cielęta są oddzielane w godzinę po narodzinach. Wyją, aż nie mają głosu. Matki krążą w ciasnych boksach. Biją głową w metal. Szukają zapachu. Swojego dziecka.

Bo pamiętają. Krowy pamiętają.
To nie są ciała. To są biografie.
Tysiące cichych historii, których nikt nie zapisuje.

Ta historia może skończyć się inaczej. Jeśli pomożesz.

Jeśli dziś – zamiast zapomnieć – zapamiętasz, że gdzieś w chłodnym boksie leży cielę. I wtula się w matkę, której już prawie nie ma. Której ciało przestało być opłacalne.

Tylko tyle. I aż tyle.

Jeśli ich wykupimy – zostaną razem. Będą chodzić po trawie.
Będą wolni.

Jeśli nie – zostaną rozdzieleni.
Lub zginą razem.
Bo teraz nawet śmierć nie szanuje więzi.

Kiedy patrzymy w ich oczy, widzimy ciszę. Ale to nie znaczy, że nic nie mówią.
Krowy mają język cierpienia bez słów. Milczą tak głośno, że trzeba się odwrócić.

Nie odwracaj się. Nie tym razem. Do 28 sierpnia – zbierzmy te 6500 zł. Damy radę?