Leonardo

Ani da Vinci. Ani di Caprio.
Tamci mieli trochę więcej szczęścia i nie urodzili się końmi.

Urodzić się koniem w dzisiejszym świecie to jak przegrać wszystko. Leonardo miał okazję tego doświadczyć.

Kupili go do bryczki. Takiej małej, dla kucyków. No, może trochę większej. I kazali ciągnąć.

Leonardo nie wiedział, że jak te bryczkę trochę połamie, to już amen.

No i nastało amen wczoraj. Poszły dyszle i koło, bo Leon wystraszył się. I wpadł w szał, gdy oszczekały go psy.

Handlarz mówi, że chłop miał szczęście. Bo akurat zabierał krowy od sąsiada. To załadowali Leonardo za jednym zamachem.

I za tym samym zamachem, w poniedziałek popołudniu wywiozą go na ubój.

No i siedzę, i myślę.
Sobota.
Weekend.
No znowu.
Udusisz mnie w końcu.
Słać czy nie słać?

Zgadnij, co zrobiłam..

Obiecuję, że podczas Dni Otwartych masz u mnie herbatę i ciasto, za te zawalone weekendy.

Ale pijmy tę herbatę wpatrując się w Leonardo, ok?

A tamten dzień z herbatą zależy od tego dnia dzisiaj.

No to – do boju!
Zbieramy piątaki dla niego!

A potem weekend i obiecuję, że jutro nawet słowem się nie odezwę. Ma być słońce, i te sprawy. Więc dziś walczymy a jutro wgapiamy się w złociste smugi w parkach i ogródkach. Co Ty na to?

PS Dzięki Waszej pomocy uzbieraliśmy zadatek za Leonardo. Pozostałe 3200 złotych musimy dozbierać do czwartku, 13 lutego.