Fabian

październik 2017

Pierwsze podsumowanie w nowym domu.
„Zacznę od tego, że to był długi, ale cudowny miesiąc. Po dość burzliwych początkach udało nam się wyciszyć i odnaleźć w nowej sytuacji. Fabian jest koniem pewnym siebie z pomysłem na życie. Ma silny instynkt stadny, więc wejście do nowej końskiej rodziny trwało dłuższą chwilę, ponieważ zapragnął mieć swój prywatny harem 🙂 Musiało minąć trochę czasu, aby zrozumiał, że nikt mu stada nie odbierze i w związku z tym nie musi być cały czas „na baczność”. Siwy to mądry koń z dobrą głową. Zaakceptował mnie i moją rodzinę z tym całym naszym ciągłym tuleniem, marchewkami, warkoczykami 🙂 Choć wiem, że długa droga przed nami w znalezieniu harmonii w relacji i zaufaniu, to bardzo mnie cieszy taka perspektywa. Fabian daje mnóstwo dobrej energii, a przebywanie z nim to dla nas czysta przyjemność.”

25.06.2012

Ktoś powiedział, że od cierpienia, które się widzi jedynie można odwrócić oczy, lecz gdy je przeżywasz, nie ma drogi ucieczki.

Fabian ogląda świat przez zardzewiałe kraty. Niechciany, zapomniany. Stary sznurek opina się ciasno wkoło pyska. Głośno rży – ale odpowiada mu cisza. Na nic nawoływanie, nikt nie nadejdzie. Nie ma odsieczy. Nie ma przyjaciół, nie ma drogi na pastwisko. To się nie skończy jak bajka, a świat nie jest sprawiedliwy.

Przychodząc na świat nie wiedziałeś, że kraj w którym się rodzisz jest największym w Europie eksporterem koni na mięso. Ponad 100 tys koni rocznie odchodzi tu w cieniu statystyk, i nigdy nie wraca.

Ty, Fabianie, masz tylko powiększyć statystykę. Kiedy noga uderzy o trap, dalej nie będzie już nic. Tęczowy Most, o którym już śnisz ? A jeśli on nie istnieje ? Jeśli na marne twa dzielność, na nic cierpienie, nie ma nagrody, wiecznych pastwisk wiecznie zielonych ?

Fabian, koń jakich tysiące. Fabian, którego szczęście pominęło rozdając dobre karty. Nie dało pochodzenia, ani pięknego ruchu. Nie dało nadziei. Los obdarował małą komórką, z której pewnego dnia siłą zabrał Cię handlarz – bo przecież chciałeś tam żyć, bez luksusów, ale miałeś swój świat, świat zwykłego, szarego konia. Miałeś swój łańcuch i swój skrawek betonu wysłany słomą. Marne to było – ale Twoje..

Wtedy, gdy pierwszy raz ładowali Cię na ciężarówkę, wtedy po raz pierwszy widziałeś słońce, i czułeś wiatr w grzywie, wtedy po raz pierwszy poczułeś siłę w kopytach, i zobaczyłeś jak bezkresny jest świat wkoło Ciebie. Może żal, że to widziałeś. Żal, że skubnąłeś zielonej trawy, zanim Cie szarpnęli, żal że wiatr zahuczał Ci w uszach – trudniej będzie umierać.

Fabian spuszcza głowę przez uchyloną kratę – rży raz jeszcze. Potem zwiesza głowę i wtula się w kąt brudnego boksu. Handlarz zamyka kratę i wyprasza nas rzucając sarkastycznie „nie ma co się gapić, mięso to mięso, tylko jeszcze na nogach, ale w puszce mu będzie bardziej do twarzy”. Dla nas ten kawałek mięsa ma imię – Fabian. Czuje, cierpi i ma nadzieję. Tej ostatniej nie umiemy go pozbawić..

Ktoś z Was powie, że nie ocalimy wszystkich – będzie miał rację. Ale chociaż wykupując Fabiana nie ocalimy świata – dla niego zmieni się wszystko. Takie konie odchodzą w milczeniu, w ciszy własnej bezsilności. Usłyszmy ich niemy krzyk, podarujmy za tak niewiele tak wiele.

Życie Fabiana to 2900 zł. Musimy spłacić konia do 8 lipca. Dzień później, jeśli nie stawimy się z pieniędzmi, handlarz opuści przed nim trap. Po raz drugi w życiu poczuje nasz Fabian słońce, wiatr i piasek pod kopytem. A potem wejdzie po trapie, zostawiając za sobą nadzieję i wiarę. Mówi się, że taka kolej rzeczy, ale kiedy patrzymy głęboko w pełne przerażenia i niezrozumienia oczy Fabiana – tak trudno nam wyłapać sens tych słów.

Jeśli chcesz pomóc go ocalić dokonaj wpłaty z tytułem „Dla Fabiana” na konto zbiórkowe.

Za każde wsparcie serdecznie dziękujemy!