Sara

Poza tym uwielbia tarzać się w trawie i spacerować. Dzieci lubi, ale nie jest nachalna. Da się pogłaskać, pomacha ogonem, poliże, ale specjalnie wylewna nie jest. Uwielbia za to zabierać im jedzenie nad czym również pracujemy. Niestety póki co to syzyfowa praca, bo nasz synek bardzo lubi jej dawać to co akurat ma ręku, wiec współpraca między małym a Sarą kwitnie. Młody kwituje to słowami "Mama, psiam am". Chciałbym podkreślić, że jest to pierwsze pełne zdanie jakie wypowiedziało nasze dziecko, więc jest to kolejny argument, że "posiadanie" psa wpływa korzystnie na rozwój dziecka 😉

Kiedy jesteśmy w pracy, Sara grzecznie czeka w domu. Kiedy wracamy,musimy zmierzyć sie z nas wybuchem radości i szaleństwa.Sarze zdarza się tez dostawać tzw. "głupawki". Biega jak szalona po ogrodzie i nas "atakuje", potem chce, żeby ją gonić i tak w kółko.

Po paru dniach pobytu u nas Sara nauczyła się też szczekać – właśnie głównie z radości. Dwa razy zdarzyło jej się " groźnie" warknąć na podwórku, kiedy usłyszała jakiś hałas w oddali. Poza tym do czujnych psów nie należy 😉 Kiedy mocno śpi, nic nie jest w stanie jej obudzić. A śpi słodko, bo na plecach z łapami do góry. Wygląda to bardzo zabawnie 😉

Tak właściwie Sara to pies bez wad – no może ma jedną – jedzenia nie odmawia nigdy i nikomu. Apetyt ma za dwóch i wciągnęłaby wszystko – od kiełbachy po banana. Tego musimy pilnować.

Sara jest pod opieką weterynaryjną. Bardzo trzeba pilnować jej uszu, bo szybko "się brudzą". Czyścimy je regularnie i 2 razy w tyg. profilaktycznie zakraplamy. Ma też problemy z tarczycą – dlatego dostaje euthyrox. Trochę się drapie, ale już mniej niż na początku, więc cały czas obserwujemy ja pod kątem ewentualnej alergii.