Antek

kwiecień 2016

Antek pojechał do domu adopcyjnego. Od razu podbił serca całej rodziny.

W albumie sukcesywnie dodajemy najlepsze zdjęcia z adopcji.

 

24.01.2015

Nazywam się Antoś – prawda, że pięknie?

Jestem kilkuletnim, zdrowym osiołkiem, który chciałby znaleźć swoje miejsce na ziemi. Takie już na zawsze.

Mogę być towarzyszem dla koni czy kucyków, a także dla innych osiołków. Nie lubię być sam, więc szukam wyłącznie domu gdzie będę miał zapewnione towarzystwo lub do którego pojadę razem z którymś z moich kłapouchych bądź czterokopytnych przyjaciół.

Jako przedstawiciel gatunku upartego nie widzę możliwości, aby ktoś na mnie jeździł czy w jakikolwiek inny sposób użytkował.

Doskonale sprawdzę się za to jako kosiarka do trawnika oraz najlepszy pluszak do przytulania i głaskania.

Przed podrożą wymagam aby była dla mnie przygotowana stajenka i wybieg oraz serce, które mnie mocno pokocha.

Szukasz takiego Antosia jak ja?

To wypełnij formularz

 Formularz adopcji stacjonarnej 

 

Aktualizacja 27.11.2015

Antek czeka na dom!

Antek jest osiołkiem tylko do towarzystwa dla innego osiołka, kuca lub konia. Bez możliwości użytkowania.

Chętnych na zapewnienie domu adopcyjnego Antkowi zapraszamy do wypełnienia formularz adopcji:

 Formularz adopcji stacjonarnej 

 

Aktualizacja 12.11.2015

Uwaga! Wszystkie wpłaty które teraz trafią na konto osiołka przeznaczone są na diagnostykę Antka, ewentualne leczenie i kowala.

Dzięki Wam udało nam się zebrać kwotę niezbędną na wykup Antosia i dopiero tu rozpoczyna się jego dalsza walka o godny byt. Ogromnie dziękujemy za ocalenie życia i wyrażamy wdzięczność, w imieniu Antka, za każde wsparcie w walce o zdrowie.

Aktualizacja 14.11.2015

 

TAK BYŁO 27.09.2015

Osiołek Antek wypatruje pomocy

„Można odejść na zawsze, by stale być blisko.” Ksiądz Jan Twardowski

Antoś skubie trawę, a obok pasie się Agatka. Osiołek podnosi głowę, rozgląda się czy nikt nie idzie. Niedługo pora karmienia, przyjdzie opiekun, smakołyki trafią do drewnianego żłoba. Jesień pachnie spokojem. Nie ma już wczasowiczów, nie ma dzieci ciągnących za uszy. To dobry czas dla Antosia i Agatki, można odpocząć po tygodniach ciężkiej pracy. 

Tak było jeszcze „wczoraj”. Ale to minęło. Dziś nie ma Agatki. Nie ma dobrze znanej stajenki. Nie ma opiekuna. Jest brzęczący łańcuch, beton i ciasny sznur. Jest samotność, smutek i tęsknota. Agatka zachorowała i umarła. Antoś jej szukał i długo ją wołał. Ale nie wróciła, a on przestał jeść. Opiekun się wystraszył że i na nim straci pieniądze. Żalu nie było. Wszak wakacje się skończyły i letnich atrakcji nikt nie potrzebuje. Przyjechał samochód, trap opadł z hukiem na podwórze. Szybkie liczenie gotówki i Antoś miał nowego właściciela.

Dziś uwiązany na łańcuchy stoi w ciasnej komórce. I czeka na transport w ostatnią drogę. Z połamanym sercem. Ze smutkiem zamkniętym pod powiekami pięknych oczu. I z tęsknotą która go zabija. 

Antoś może trafić do naszego ośrodka. Ma szansę znaleźć osiołkową przyjaciółkę, może będzie chciał znowu jeść, dalej żyć. Przyjaciółkę, która ukoi jego żal i sprawi, że zapomni o Agatce. Zapomni, ale zawsze będzie nosił ją w swoim sercu. Bo zapomnieć to nie to samo co przestać kochać.

Pomóżmy Antosiowi. Wymieńmy karty jakie dał mu los.

 Potrzeba 2500 zł, które musimy zebrać do 15 listopada, aby ocalić Antka.