Sara

Pan Antonii mieszka w maleńkiej wiosce, gdzie  stoi raptem kilka krytych strzechą chałup na krzyż. Stareńki człowiek, wiekowy dom, na podwórku nad studnią pochyla się żuraw, a po zmurszałym drewnianym płocie wije się bluszcz. I tylko z rzadka przejeżdżający samochód sprawi, że ten cały magiczny świat na moment pokryje kurz.

Pan Antonii miał proste, ale dobre życie. Miał. Bo chwilę temu zmarła jego ukochana żona z którą przeżył bardzo wiele lat. Ta jedyna, z którą spędził tysiące niezapomnianych chwil i setki szczęśliwych dni. Kochał ją ponad wszystko i to dla niej zawsze trzymał konia, nawet wtedy gdy ten nie był już potrzebny do pracy. To ona co rano pierwsza zaglądała do maleńkiej stajenki, a nocami pilnowała wyźrebienia. I ona odchowała na butelce Sarę, gdy jej mama padła niedługo po porodzie. Dziś staruszek sam dogląda wielkiej klaczy.

Syn Pana Antoniego chce go zabrać do siebie, ale w bloku nie ma miejsca dla Sary, więc ta została wystawiona na sprzedaż. Pan Antonii długo szukał najlepszego domu ale jak to zwykle bywa – zjawiali się tylko handlarze. Sara, choć spokojna, to nic nie umie, pochodzenia nie ma dobrego, wygląda też jak tysiące innych zimnokrwistych koni. Syn naciskał coraz bardziej, więc starszy pan w końcu konia sprzedał handlarzowi z sąsiedniej wioski.

Dziś Sara stoi w handlarskiej oborze, a Pan Antonii szykuje się do mającej nastąpić lada dzień przeprowadzki. Ale zanim to nastąpi, codziennie przemierza pieszo ponad 3 kilometry do sąsiedniej wioski, aby choć przez moment pogłaskać te same chrapy, które latami głaskała jego ukochana żona.

Nie sprawimy, że Pan Antonii zabierze Sarę ze sobą, tak jak dobre wspomnienia. Nie umiemy. Ale jeśli pomożecie, możemy ocalić Sarę. Od rzeźni. I od zapomnienia.

Potrzeba 5500 zł do końca lipca.

***

Aktualizacja 31.07.2017

Kochani, mamy dla Was wspaniałe wieści. Sara bezpieczna! Dzięki Waszej pomocy udało się ją ocalić.

To kolejny koń, któremu podarowaliście życie. Bardzo Wam dziękujemy!

Bez Was nie dalibyśmy rady.