Portos

Aktualizacja

Portos przebywa już w naszym ośrodku. Koń cierpi na syndrom Wobblera i nigdy nie będzie koniem użytkowym, ale dzięki Wam będzie miał szansę na godne życie.

Bardzo dziękujemy za wsparcie jakie okazaliście Portosowi.

10.09.2012

Zais­te, chciałoby się po­wie­dzieć, że ludzie są diabłami na ziemi, a zwierzęta dręczo­nymi przez nich duszami.
A. Schopenhauer

Dwuletni Portos rozgląda się po gospodarskim podwórzu. Nie poznaje obory, nie zna drogi na pastwisko, nie ma przyjaciół, i nawet niebo wydaje się złowrogie. Tęsknota za domem, który znał i przerażenie w źrebięcych oczach nie zostawiają już miejsca dla woli walki. Opadły z sił podnosi wzrok i spogląda w obiektyw, jakby ostatkiem sił, zatacza się lekko tylnymi nogami.

Miało być inaczej, miało być pięknie. Świetni rodzice, miał być zakład treningowy, miały być wystawy i pokazy. Ale choroba nie wybiera. Paraliż pozbawił Portosa szansy – brutalnie i nagle zrezygnowano z leczenia. Musi się przecież opłacać. Nie ma litości, ta nie jest ekonomiczna, a Ty Portosie wraz z nią. Nie rozumiesz pewnie, bo młodość niewiele pojmuje.

„Pani, jaka to różnica ? Grubasy idą pod nóż jako dzieci, albo na starość jak się zużyją. Po co Wam ten łamaga?!” śmieje się ironicznie gospodarz, który pasł Portosa na rzeź.

Portos zwiesza głowę, wtula chrapy w nasze ręce, chwilę bawi się paskiem od obiektywu. Gospodarz odsuwa nas. Patrzymy, jak powolnym krokiem Portos zmierza do stodoły, na swój łańcuch, który odepną mu w dniu gdy na podwórze wtoczy się handlarska ciężarówka.

Możemy ocalić Portosa. Udaje nam się zadatkować Portosa i zabrać do siebie – potrzeba 2800 zł aby ocalić mu życie. Mamy czas do końca września.