Marusia

Zainteresowanych prosimy o wypełnienie formularza:

 Formularz adopcji stacjonarnej 

Aktualizacja 17.02.2015

Z wielką radością informujemy, iż Marusia już w naszym ośrodku.

Dalsze środki, które wpłyną, przeznaczamy na opiekę weterynaryjną,  w tym kowala,  szczepienie, odrobaczenie i specjalistyczną paszę.

Dzięki dalszemu wsparciu będziemy w stanie zapewnić osiołkowi najlepszą możliwą opiekę i  ewentualne leczenie.

W imieniu Maruśki dziękujemy za dalsze wsparcie, bo wykup zwierzęcia to dopiero początek pomocy dla niego.

Jeśli chcesz pomóc mulicy, możesz dokonać wpłaty z tytułem „Dla Marusi” na konto PKO BP 15 1020 5226 0000 6002 0220 0350

TAK BYŁO 14.01.2015

Nowy rok 2015. Nowe postanowienia. Wielkie decyzje. Wszystko będzie inaczej. Zmienię pracę. Zrzucę 10 kilogramów. Będę milszy dla ludzi. Nauczę się nowego języka. Przejdę na weganizm. Będę szczęśliwszy niż w poprzednim roku. Czujemy, jak świat zaczyna się od początku. Styczeń to magiczny czas. I chociaż zima nie przynosi tym razem srebrzystego śniegu ani bałwana z marchewkowym nosem, my ludzie wiemy, że właśnie teraz możemy zmienić na lepsze cokolwiek zechcemy – bo takim prawem rządzi się właśnie początek roku.

Jednak są miejsca i są stworzenia, dla których Nowy Rok nie oznacza zmian. Nie oznacza niczego poza kolejnymi, mijającymi bez celu dniami. Mulica Marusia urodziła się w starej stodole wraz z mułem Jasiem. Spędziła tu większość życia. Rodziła źrebaki, te szły na handel, ona dalej stała wpatrzona w ścianę pobrzękując starym, zardzewiałym łańcuchem. Minęła młodość, minęła dorosłość. Nadeszła starość. Żaden dzień nie różnił się od poprzedniego.

Nowy Rok spędziła wtulona w swojego kolegę niedoli, muła Jasia. Razem wsłuchani w huk petard nie wiedzieli, co świat świętuje. Nie wiedzą czym jest trawa, ani wiatr w grzywie. Są tylko zwykłymi szarymi mułami, które spędziły życie w jednej spośród setek tysięcy stodół tego kraju.

Zaraz po sylwestrze dostaliśmy telefon od znajomego. Stara mulica idzie na ubój. To jedyna zmiana dla Jasia. 2015 rok spędzi sam. Marusi już nie będzie. Ani obok, ani nigdzie. Właściciel chce sprzedać tylko mulicę. Lekko utyka, chudnie. Jasia na razie zostawia.

Marusia wychodzi niepewnie, jakby po raz pierwszy, ze swojej drewnianej stodoły. Równie niepewnie zerka w obiektyw. Przebiera nerwowo w miejscu krótkimi nóżkami. Chce wracać do Jasia. Nie wie i nie rozumie, że teraz ważą się jej losy, że mamy tylko kilka sekund, aby zrobić zdjęcie, bo właściciel zaraz nas wyprosi z terenu.

Dziś, w Nowym Roku, prosimy Was o pomoc dla Marusi.

Musimy zebrać 2300 zł do 20 lutego, aby ją ocalić.

Jeśli chcesz możesz wesprzeć ratunek muliczki dokonując darowizny tytułem „dla Marusi” na konto PKO BP 15 1020 5226 0000 6002 0220 0350