Dziewanna

Aktualizacja






04.05.2021

Dziewanna strzyże przez moment uszami, pomału przesuwa głowę w naszą stronę. Nasłuchuje, ale nie podchodzi. To dla niej nowe miejsce, nie wie, gdzie są ściany. Jej chore oczy nie są w stanie ich zobaczyć. Boi się. Przeraża ją fetor odchodów i śmierci. Nie rozumie, czemu wysłano ją na rzeź.

To właśnie tu, w przydomowej ubojni będzie jej kres. To tu rzeźnicki nóż zakończy jej zmarnowane przez człowieka życie. I na marne pójdzie jej oddanie i poświęcenie. Na nic te lata posłuszeństwa.
Oszukali ją wszyscy. Póki pracowała, póty nazywali ją przyjaciółka, członkiem rodziny, a gdy zachorowała, odesłali do rzeźni. O ślepnąca Dziewannę nikt się nie chciał troszczyć.

Gospodarz mówi, że ma kilkanaście lat, zachwala, że ma też świetny papier, tylko się nie zazrebia. Szturchając kijem przerażoną Dziewannę, dodaje, że to był dobry koń, bo choć ślepła, to jeszcze chodziła pod dziećmi. Żal mu. Nie, nie tego, że ją zabije, ale tego, że gdyby była zdrowa, to by na niej zarobił znacznie więcej, niż zarobi na jej mięsie. A tak...

Dziewanna jest koniem chorym. Traci wzrok. Zdrowa już nigdy nie będzie. Nie będzie też ani młodszą, nie urodzi żadnego źrebaka. Nie zobaczy też słońca, nie poczuje już w wiatru w rozwianej pędem grzywie, nie dostanie marchewki, ani pysznego cukierka. Nikt już nie nazwie jej swoja ukochaną przyjaciółką. Bo ślepe konie są wysyłane na rzez. Bardziej się opłaca je zabić niż leczyć i się o nie troszczyć.

Dla Dziewanny nie ma już nadziei na ratunek. Porzucili ja wszyscy, na których pracowała. Dziś, z wyrokiem śmierci, czeka na zabicie.

Życie Dziewanny rzeźnicka waga wyceniła na 6300, transport do naszego ośrodka to 1100 zł. Diagnostyka, leczenie, odpowiednia opieka, to kolejne duże pieniądze. Pieniądze, których Dziewanna nie ma.

Prosimy o pomoc w ratowaniu Dziewanny. Możemy odmienić jej los, ale wiele osób musi uznać, że warto ocalić ślepnącego konia. Mamy czas do 26 maja na spłatę. Jeśli tylko możesz, prosimy, pomóż ja uratować.