Bestia

Handlarz trąca ją kijem i śmieje się, że nie widziała się w lustrze. Ona przez chwilę mierzy się tylnym kopytkiem, łypiąc na niego bystrym okiem, ale po chwili chyba orientuje się, że nie ma szans w tym starciu. Gospodarz oddał ją, bo gdy po latach trzymania jej na łańcuchu w oborze wyprowadził ją pokazać klientowi, ona rzuciła się na niego z zębami. Tamtego dnia została właśnie Bestią. Co jej robili, że rzuciła się z zębami, tego nie wiem. Ale wiem, że jak to się mówi, ta kucka mierzy 130 centymetrów w kapeluszu.

Ale gdy nasz Dania biega koło niej i robi jej „ekskluzywną” sesję w tej oborze, to ona stoi wpatrzona w niego tymi ślepiami pełnymi przerażenia i niepewności.

Na Bestię nie będzie już klienta. Ta obora to nawet nie miejsce, gdzie ktoś mógłby się zjawić. Kucyki często są harde. Są małe, ale są małe i właśnie ze względu na ten swój niewielki wzrost nauczyły się bronić swoich interesów.

Ale Bestia wie, że to przegrane starcie. Bo w konfrontacji z tym wielkim rzeźnym biznesem takie jak ona są bez szans. Handlarz śmieje się, że on wciąga takie konie jedną dżelką od nosa. Cokolwiek miałoby to znaczyć. Dania wysuwa dłoń do niej, ona lekko się wzdryga. Nie zna ani dotyku, ani słońca, ani śniegu zimą. Deszczu też nie zna takiego, jaki pada dzisiaj.

Ma kilka lat, ale wszystkie je spędziła właśnie w oborze. I cały pozostały świat jest jej obcy. Chcemy ją na ten świat wyciągnąć, ale bez ciebie nie zdążymy, nie damy rady. Ta Bestia dzisiaj to mały, przerażony kłódz, który nie ma na tym świecie nikogo. Jak one wszystkie.

Po przekazanym zadatku Bestię musimy odebrać pod koniec miesiąca, do 29 kwietnia. Do tego czasu musimy uzbierać co najmniej 3300 złotych. Czy pomożesz nam ratować Bestię?