Alf

Bardzo długo wpatrywałam się w zdjęcie tej lamy, którą Ty teraz widzisz. Mam tych zdjęć całą stertę, ale na każdym, (choć długo wybierałam) wygląda na bardzo starą, bardzo zmęczoną i bardzo brudną.

My mamy dużo lam u siebie, uratowanych dzięki Tobie i ludziom takim jak Ty. Mimo że jest zima i błoto, to uwierz mi, że nasze lamy są czyste. Nie wiem, jaka jest historia Alfa – od tego wpatrywania się przyszło mi właśnie to imię do głowy. Alf pewnie coś robił przez całe swoje życie, bo w odróżnieniu od małej krówki jest już starym zwierzakiem. Tylko on mocno skrywa swoją historię w tych wielkich, pięknych oczach, w które ktoś wlał może smutku.

Nie ma w Polsce jakiejś specjalnej tradycji ratowania lam, po prostu się je ubija i nikt o tym nie mówi. Nie ma żadnego ruchu, nie ma petycji, nie biega przy tym za dużo ratowników zwierząt. Z lamami nie za bardzo jest co robić, ludzie narzekają, że plują, niekoniecznie dają się pogłaskać i rzadko są oswojone. Przez całe swoje życie w zasadzie są ozdobą albo fabryką wełny i na tym ich cel tego życia się kończy. Alfa spotkałam tu, u handlarza, w drugiej części obory.

I gdy robiliśmy zdjęcia małej Białej, to Alfa właśnie wprowadzili na samochód, no i mieli zabierać. Słyszeliśmy, jak się szarpie i poszliśmy zobaczyć. Nie było go w planach, ale to jest tak bardzo często, że jakiegoś zwierzaka nie ma w planach. Tylko my nie mogliśmy stamtąd odjechać, zostawiając go tak w tamten dzień. I tak oto stawiam go dzisiaj przed Tobą i proszę, abyś pomógł mu wyjechać z tamtej obory razem z Białą. Koszt jego życia to 2500 zł – mamy czas do 13 lutego. 

Myślisz, że jest dla niego jakaś opcja, aby był stary, nieprzydatny i plujący do końca swoich dni? U nas to wystarczy, żeby miał prawo do życia. Wystarczy, że po prostu jest. Bardzo chciałabym, żeby w jego wielkich oczach widać było trochę radości. Dołączysz do akcji?