Duduś

Bo wszystkie kucyki mają swoje świnki skarbonki.
Niektóre zbierają pochwały, inne dobre uczynki, jeszcze inne zbierają bury i baty.
To wszystko zależy, gdzie taki kucyk trafi i czy wyciągnie swoją świnkę.

Te które są już u mety – zbierają do tych skarbonek grosiki, bo nic innego nie da im czasu.
Czas jest dzisiaj drogi, bardzo.
Żeby ten czas kupić – muszą często zebrać całkiem sporo.

A taki Duduś ani do gazety nie pójdzie, ani konta na Facebooku nie ma, nie mówiąc o telewizji.

A kucyki w rzeźniach to chodliwy towar. Bardzo.

Duduś nic niezwykłego w życiu nie robił.
Był.
Ale to za mało, żeby gospodarz obdarował go emeryturą.

Był darmozjadem.
Żył w oborze.
Spędził tam wszystkie wiosny swego życia. Gorące lata też. I zimy.

I choć uzbierał już na zadatek za swoje życie, to nadal mu brakuje 2400 złotych.
Duduś musi je uzbierać do poniedziałku, 7 października.

To pierwsza jesień, ta przed nami, gdy Duduś wyjdzie i przespaceruje się pod ciepłym niebem.

Będzie szedł i dzwonił swoją świnką.

Usłyszysz dzwonienie?
Wrzucisz mu grosika?

Nim dzwonienie ucichnie.
Nim świnka spadnie na posadzkę a Duduś zamknie przerażone oczy..