Aktualizacja
Do ostatnich chwil ostatecznego terminu, w którym musieliśmy wykupić i zabrać Korę do siebie, mieliśmy duszę na ramieniu. I znów, po raz ponad tysięczny raz Wasza empatia wobec ubezwłasnowolnionych zwierząt przed ludzi, odwróciła, jak się zdawało, przypieczętowany los klaczy.
Kora oswaja się z nowym otoczeniem, kwarantanna skończy się za kilka dni, w międzyczasie kowal zestruga jej kopyta i weterynarz dokona oględzin.
Ponieważ wykup rozpoczyna, często wieloletnie życie w fundacji, Kora będzie wdzięczna za dalszą pomoc. Umożliwi to nam zapewnienie jej jak najlepszej opieki oraz wyżywienie.
03.02.2021
Kora młode lata pełne szans i możliwości ma już za sobą. Te stracone szanse nigdy już nie wrócą. Lata również. Dziś, gdy stanęła w oborze handlarza, może tylko czekać na wykonanie wyroku śmierci, bo tutaj nie przychodzą klienci szukać swoich przyjaciół. Tu, w przedsionku rzeźni, czeka się już tylko na swoje miejsce w ciężarówce. Jej dni są już policzone.
Kora po latach rodzenia źrebaków i pracy w wozie dostała bilet w jedną stronę. Wysyłają ją tam, dokąd jadą niechciane i wysłużone konie, gdy staną się balastem dla ludzi. Swoim życiem i ciałem zasilają rzeźny biznes, bo nieekonomicznie by było trzymać je przy życiu. Żyją, póki są potrzebne, a wraz z nimi umierają końskie marzenia o godnym życiu. Wysyłamy na rzeź konie sportowe i te, na których uczyły się jeździć dzieci, wysyłamy wiejskie Baśki, klacze i ogiery zarodowe. Wysyłamy, bo przestały być potrzebne, znudziły się, bo były zbyt wolne albo niewystarczająco ładne. Wysyłamy, bo skończyły nam się chęci, czas albo pieniądze. Wysyłamy, bo możemy.
Kora z pokorą przyjmuje, co przyniósł jej los. Nie rży, nie grzebie nerwowo nogą, nie prosi o ratunek. Może po latach spędzonych u człowieka wie, że najlepsze co może zrobić to się nie buntować. Handlarz pytany o cenę nie pyta, po co nam taki koń. Nie proponuje też, że znajdzie młodszą albo zdrowszą. Targujemy się chwilę, w końcu dajemy zadatek i, głaszcząc na odchodne wielką Korę, obiecujemy jej, że wrócimy.
Wrócimy, jak na to pozwolicie…
Kora jest duża i ciężka. Tak duża, że nawet handlarski, sznurkowy kantar jest zbyt mały na jej ogromną głowę. Waży blisko tonę. By ją spłacić i pokryć koszt transportu, potrzeba 14100 zł. Musimy ją spłacić do 13 lutego.
Prosimy, pomóż ją uratować.
13.02.2021
Sytuacja Kory jest tragiczna. Nie było szansy na spłatę jej w terminie. Na szczęście – dzięki Waszej pomocy – udało się wynegocjować kilka dodatkowych dni. Jednak musimy Korę spłacić do 26 lutego. To jest ostateczny termin, kolejnej szansy nie dostaniemy. Kora jej nie dostanie… Tak bardzo prosimy – pomóżcie ją uratować.
PL 
EN 
