Marta i Zosia

Krowa. Zwierzę gospodarskie. Żywe zwierzę dla jednych, dla drugich fabryka cielęciny i mleka. Coś, co bez oporu da się maksymalnie wyeksploatować. Na czym da się zarobić, a gdy produkcja ustaje zawsze można sprzedać do ubojni.

Walczymy o konie, które niosły nas przez historię. Litujemy się nad bezdomnymi psami, karmimy koty wolnobytujące. I obojętnie mijamy krowy żyjąc złudną iluzją serwowaną przez telewizje o szczęśliwych mućkach pasących się na obszernej łące. Niby wiemy, że rzeczywistość wygląda zupełnie inaczej, ale biorąc z półki karton mleka, nie chcemy o tym myśleć. A tymczasem tysiące krów spędzają większość życia w warunkach urągających człowieczeństwu. Część wiedzie żywot na fermach przemysłowych, część w prywatnych gospodarstwach. Wszystkie kończą w ubojni. Te, którym się lepiej trafiło jadą tam prosto ze swojego „domu” ale jest cała grupa, która musi przejść dodatkową gehennę na targu zwierząt gospodarskich. Dowożone często nieprzystosowanymi samochodami, nierzadko zrzucane na beton, traktowane gorzej niż traktuje się konie. Bo na targu krów rzadko kiedy są obrońcy zwierząt. A przecież one nie są gorsze od psów czy koni.

Kochani, wiecie, że prowadzimy działania mające docelowo na celu wprowadzenie całkowitego zakazu sprzedaży wszystkich zwierząt na targowiskach. Długa droga przed nami. Zbieramy materiały, sprawdzamy sukcesywnie targi, rozmawiamy z samorządami. Z niektórymi jest łatwo, z innymi trudniej, ale robimy co tylko możemy. Dla nich. Dla naszych braci mniejszych.

Jeżdżąc na targi staramy się ocalić choć kilka zwierząt. Przed nami kolejny wyjazd. Tym razem na placu targowym będą krowy. Nakręcimy materiał, sprawdzimy warunki. ale nie chcemy wracać sami. Jeśli pomożecie, wesprzecie, wrócimy choć z dwoma krowami.

One, choć tak inne, też pragną żyć i nie są gorsze od koni.

Dla ocalonych krów jest przygotowane miejsce. Ich dom, w którym z godnością, otoczone troską i miłością, spokojnie dożyją jesieni swojego życia. Nie będą musiały rodzić ani dawać mleka. Wiemy jakie będą miały imiona. To Marta i Zosia. Wszystko gotowe, tylko ich jeszcze nie ma. Prosimy, dajcie im szansę, nie przechodźcie obojętnie. Ocalcie. Wpłaćcie dla nich choć kilka złotych. One też zasługują na życie i kawałek własnego nieba.

Aktualizacja:

Kochani. Serdecznie dziękujemy za ratunek dla Marty, Zosi i … Kasi. Dzięki Wam udało się podarować życie aż 3 dziewczynkom. Teraz czeka je leczenie bo ich wymiona są w bardzo złym stanie ale mamy nadzieję, że dzięki troskliwej opiece lekarzy wrócą do zdrowia. W imieniu swoim i Przystani Ocalenie, bardzo Wam dziękujemy za pomoc.