Koty Pani Karoliny

„Powiada się, że każdy dostaje tyle, ile potrafi udźwignąć. Niektórym spada na barki więcej, niż mogą unieść, wymagają wtedy wsparcia, pomocy, choćby zrozumienia. Przy czym nie zawsze chodzi o sprawy materialne, choć o nie także; czasem wystarczy dobre słowo, uśmiech, by szary dzień stał się mniej szary.” – Elżbieta Baniewicz Powiada się, że każdy dostaje tyle, ile jest w stanie udźwignąć, że każdy dostaje tyle ile jest w stanie przetrwać. Ale wiemy też, że życie nie zawsze jest sprawiedliwe, a często rzuca nam na barki niespodziewane trudności.

Cofnij się w przeszłość, kiedy znów jesteś mały i bezpieczny. Ale bezpieczny tak zupełnie, tak bez reszty, jak dziecko w obecności rodziców. Przypomnij sobie dom, rodziców stojących w ciemnych drzwiach, jak cisi strażnicy twojego dzieciństwa. Możesz spokojnie zasnąć, czujesz się beztrosko, nie musisz martwić się o jutro. A teraz spójrz na te kotki, samotne, porzucone i bezbronne. Urodziły się w strachu i niepewności. Bo nie wiedzą, co je czeka. Nikt nie pokazał im jak wygląda świat. Bo ktoś porzucił niespodziewanie ich matki. Ktoś pozbył się tych istot, bez skrupułów i bez wyrzutów sumienia. Kiedy je znaleziono były skrajnie wycieńczone i odwodnione. Nie wiadomo, jak długo były bez pokarmu i bez wody. Pani Karolina przygarnęła je do siebie. Dziś, Pani Karolina opiekuje się dwoma mamami i ich ośmioma małymi kociętami.

Opiekuje się nimi, troszczy się o nie. Opieka to przecież wzięcie na siebie odpowiedzialności za bezpieczeństwo istot niezdolnych do samodzielnego zapewnienia go sobie. Odpowiedzialność za losy, za życie. Jak sama mówi, wszystkie potrzebują specjalistycznej opieki. „Weterynarz skierował mnie do Państwa. Powiedział, że koty wymagają natychmiastowego leczenia. Mają koci katar, który nieleczony może doprowadzić do utraty wzroku kotków. Dowiedziałam się też, że najlepiej aby te koty się dalej nie kociły, gdyż ta choroba jest przekazywana w genach. Bardzo proszę o wsparcie w kwestii leczenia kociąt i sterylizacji kotek. Nie wiem nawet jakie to będą koszty, ale w obecnej sytuacji nie mam innego wyjścia, jak prosić Państwa o pomoc. Jestem osobą, która nigdy nie przejdzie obojętnie obok potrzebujących zwierząt. Nigdy nie zostawiłabym zwierzaka bez pomocy. Ale teraz sama jej potrzebuje. Ja i dziesięć bezbronnych kotów, które ktoś porzucił.” Mówi się, że każdy z nas ma kogoś, kto niesie go w trudnych chwilach przez wydarzenia, od których nie można się uwolnić. Kiedy czujemy, że nie możemy iść dalej zawsze jest ktoś, kto nam pomaga, kto nas niesie.

Pani Karolina wzięła w swoje ręce cały świat tych kotów, cały ich los, całą ich przyszłość. Wzięła w swoje ręce ich ból, cierpienie i osamotnienie. Postanowiła, że nie pozostawi ich bez pomocy i bez opieki. Teraz prosi nas o pomoc, Was drodzy Darczyńcy, o wsparcie. Prosi o to, abyśmy pełni nadziei, wsparli dziesięć bezbronnych istot. Może to my jesteśmy tymi, którzy pomogą iść Pani Karolinie w tych trudnych dla niej czasach? Bo otrzymała na barki więcej, niż może unieść. Bardzo potrzebuje teraz naszego wsparcia, pomocy, czy choćby zrozumienia.

Potrzebne są środki na leczenie maluchów, na sterylizacje mam, na profilaktykę weterynaryjną, na karmę.

Prosimy, pomóż.

Aktualizacja