Greta

Greta. Urodzona, by rodzić. Skazana na śmierć, gdy przestała być potrzebna.

Przez lata była maszyną do produkcji szczeniąt. Zniszczone ciało, ślepota na jedno oko, zmęczone serce – wszystko to było nieważne, dopóki rodziła. Dopóki przynosiła zysk.

A potem przestała. I wtedy stała się zbędna. Hodowca zapakował ją do samochodu i zawiózł do weterynarza. Miała nie wrócić. Miała zostać wykreślona, jak się wykreśla zużyty przedmiot z inwentarza.

To jest pseudohodowla.

Nie ma w niej psów – są tylko „sztuki hodowlane”. Nie ma empatii – jest kalkulacja. Nie ma opieki – jest eksploatacja do granic biologicznej wytrzymałości. Każde szczenię to banknot, a jego matka to jedynie środek produkcji, który prędzej czy później trafia na śmietnik.

Greta cudem uniknęła końca, który spotyka setki takich jak ona. Weterynarz odmówił eutanazji. Oddał ją ludziom, którzy wierzą, że stary pies, choć zużyty i niepotrzebny „hodowcy”, wciąż zasługuje na życie.

Teraz Greta jest tutaj. Chora, wycieńczona, ale żywa. I po raz pierwszy od lat nie musi rodzić. Może oddychać. Może zasnąć bez strachu, że zostanie zamknięta w kolejnym kojcu, gotowa do kolejnego porodu.

Ale sama nie da rady. Potrzebuje diagnostyki, leczenia, rehabilitacji. USG, RTG, badania serca, odrobaczenia. Potrzebuje czasu i ludzi, którzy zdecydują, że jej życie ma wartość.

To Ty o tym decydujesz. Greta przeżyła piekło, ale może poznać spokój. Jeśli jej na to pozwolisz.