Data dodania: 28.11.2018 r.

Z obskurnej obory wydobywa się żałosne rżenie. Niesie się po długo po podwórku. Kraty ciasno oplecione kurzem i pajęczynami. Resztki stęchłego siana, stary obornik na podłodze, spleśniałe jedzenie w żłobie. Kiedyś była tu zwykła stajnia, dziś swój biznes prowadzi tu handlarz śmiercią.

Maja nerwowo napina linę i wali przerośniętym kopytem o betonową posadzkę. Wspina się, macha nogami, głośno rży, nawołując inne konie. Ale innych już nie ma. Wyjechały chwilę temu. Do ubojni. Została tylko ona, stara Maja. Jest tu od ponad miesiąca. Handlarz kupił ją zabiedzoną za grosze i utuczył. Dziś upasiona, okrągła, miała jechać do rzeźni razem z innymi, ale nie zmieściła się na samochód. Została sama i rozpacza za przyjaciółmi. Nie wie, że wymknęła się śmierci. Choć na moment.

Zza zardzewiałych krat Maja spogląda przerażonym wzrokiem. Nie widzi ani sypiącego śniegu, ani świątecznie przystrojonych witryn. Nie dla Mai świąteczne podarki, ani piękne stajnie i troskliwa opieka. Człowiek zabrał jej zdrowie i młodość, a gdy schorowane nogi i spracowany kręgosłup zaczęły odmawiać posłuszeństwa, pozbył się jej, sprzedając handlarzowi. W świecie, gdzie liczy się uroda i zdrowie, nie ma miejsca dla starej Mai. Stary koń nie zarobi na siebie ani na swojego pana. Stary koń będzie tylko generował koszty. Nie opłaca się go trzymać, taniej wychodzi zabić. I na śmierci jeszcze zarobić.

Kochani, prosimy, podarujmy wspólnie Mai najcenniejszy z prezentów – życie. Mamy czas do koÅ„ca roku, aby zapÅ‚acić za niÄ… 1900 zÅ‚. Bez Was nie damy rady.