Zuzia i maleństwo ⎚

Zuzia rodziła całe swoje życie. To kucykowa mama, której odbierano każde dziecko. Bez wyjątku. Gospodarz zawsze sprzedawał malucha, gdy ten kończył pół roku. Wszystkie jej dzieci sprzedano na ubój, a ją samą trzymano dla zysku. Dopóki nie upomniała się o nią starość. To popularny dziś wyrok. I dziś Zuzę samą szykuje się na rzeź.

Gospodarz szybko uznał, że Zuzia jest za stara, by rodzić. A, że takie było jej przeznaczenie bez sentymentu i bez emocji skazał ją na śmierć. Nie będzie przecież stary kuc zajmował mu miejsca w stajni. Gdy tam pojechaliśmy, Zuza stała wtulona w swoje maleństwo - maluch miał wtedy nieco ponad tydzień. Nim zdążyliśmy wrócić do domu, gospodarz zmienił zdanie. Uznał, że jednak jeszcze jeden źrebak nie zaszkodzi. Poleciały nam wtedy łzy, bo zrozumieliśmy, że Zuzia kolejny rok spędzi zamknięta w ciemnej oborze, o ile przeżyje poród - bo jest bardzo wiekowym kucykiem.

Kilka dni temu gospodarz zadzwonił "bierzecie?" położyła mi się, chyba ten gówniarz z niej wszystkie siły wyciągnął! zabierajcie to barachło, jak dalej chcecie". Poczułam, jak grunt wysuwa mi się spod nóg. Codziennie o niej myśleliśmy. Bo Zuzia i jej ostatnie maleństwo czekają na pomoc już bardzo długo. Tyle, że wcześniej nie mogliśmy nic zrobić…

Zuzia zapewne sięgnęłaby granic swojej obojętności, bo podobno wtedy śmierć mniej boli. Ale wie, że nie jest tam sama. Że ma przy sobie swoje jedyne dziecko, i dla niego musi być dzielna. Taka dzielna, jaka dzielna może być kucykowa mama w ciemnej obórce swego gospodarza.

Szybko podpisaliśmy umowę i dostaliśmy 4 tygodnie by zebrać pieniądze. Mamy czas do 11 października, by zapłacić gospodarzowi 5400 zł i ocalić Zuzię i jej maluszka. Pomożecie? Ich los jest dzisiaj w Waszych rękach - jedynych, które mogą tu jeszcze cokolwiek zmienić.