Tosia ⎚

Na śmierć zawsze jest za wcześnie. Ona nie pyta. Nie uprzedza. Nie negocjuje. Po prostu przychodzi. I nic nie zostawia. Niczego nie pomija.

Na śmierć nigdy nie ma dobrego momentu. Ale poza tym istnieją jeszcze ludzie, którzy na tej śmierci chcą zarobić.

Na niej i na tym, co jest długo, długo przed nią.

Tosia przyjechała do Polski kilka lat temu zza wschodniej granicy. By tu umrzeć. I choć nieprzygotowana na śmierć, domyślała się, co ją czeka, nie wymyśliłaby swojej historii tak, jak potoczyła się dalej. Przyjechała do naszego kraju, bo tu oferowali za nią lepszą cenę w rzeźni. Ale lata temu ktoś uznał, że zanim Tosia umrze i zasili jego portfel ostatni raz, może jeszcze popracować.

I tak Tosia pracowała aż do dziś. Eksploatowana do granic możliwości, bezlitośnie wykorzystywana do służby ponad swoje siły, w milczeniu znosiła to, co zgotował jej człowiek. Oddała mu całe swoje serce, wytężała nogi, duszę i siły. Była sprzętem w rękach swego pana.

Aż w końcu kilka dni temu upadła. Upadła i już nie dała rady wstać. Zwyczajnie nie miała już sił. Ale nikogo specjalnie nie obchodził jej los. Nie miało znaczenia to, że cierpi. Nikt nie zauważał, że Tosia jest u kresu sił. Właściciel wezwał weterynarza, ale ten nie czarował: „Do rzeźni z nią. Natychmiast. Szkoda płacić za leczenie, bo z tej starej kobyły już nic nie będzie!”.
Tak więc, odarta z nadziei i resztek godności, Tosia czeka na to, co nieuniknione. Nie marzy już o niczym. Chyba wie, że za bramą handlarza jej marzenia umrą bezpowrotnie. My już nie raz się o tym przekonaliśmy. Ale kiedy spoglądamy na nią ostatni raz, Tosia odwraca jeszcze głowę i prosi… pomóż! Bo choć z trudem wstaje, to nadal w swojej końskiej naiwności wierzy, że dożyje jutra.

Mawia się, że starych drzew się nie przesadza. Ale czasem stare drzewo trzeba po prostu zabrać. Odebrać, by móc je ocalić, nawet jeśli to ocalenie oznacza lepszą ostatnią drogę. Jeśli nie my, to na podwórko Tosi wjedzie stary samochód handlarza, załadują ją na trap i wywiozą beznamiętnie do rzeźni. Za wcześnie i bez uprzedzenia.

Prosimy o pomoc w podarowaniu Tosi spokojnej, godnej starości. Mamy mało czasu na uzbieranie kwoty, której żądają za jej życie. Jeśli nie zdążymy do 21 marca i nie zapłacimy za nią 6300 zł na ratunek będzie za późno.

Za każde, najmniejsze wsparcie bardzo Wam dziękujemy. Jesteśmy wdzięczni za próbę ocalenia świata tej staruszki.