Lotka

Kiedy poznałam Lotkę wiedziałam, że nie ma czasu do stracenia. Wiedziałam, że sama nie wygra z bezwzględnym światem, chociaż jak nikt zasłużyła, by poznać jego lepszą stronę. Jest jeszcze ciemno, bo i pora jest wczesna. Lampy co rusz oświetlają wszystko dookoła. Widzę wszystko wyraźnie z wielkiego okna w salonie. Dzień się budzi, witając nas zimową aurą. Ciekawe, czy tam gdzie teraz jest Lotka krajobraz w koło też taki mroczny i piękny. Mijały minuty, poranna szarość powoli ustąpiła miejsca jasności dnia. Wracam do tego co ważne, zostawiając za sobą wszystko inne. I myślę…

Lotka i jej godna starość. Czy to idzie w parze? Czy stara kobyła może liczyć na jesień życia, o jakiej marzyła będą jeszcze końskim dzieckiem? Całe jej życie upłynęło na służbie u człowieka. Od chwili, gdy zdolna do pracy, zamieszkała w swoim pierwszym ośrodku rekreacyjnym wiele lat temu, każdy swój dzień, miesiąc i rok przepracowała. Gdzie by nie mieszkała, musiała się na coś przydać. Nigdy nikt nie chciał jej trzymać tylko dlatego, by była. A uwierz mi, wyniosła na szczyt wiele ośrodków, które dziś świetnie prosperują. Jakby wyrosły na jej grzbiecie. Ale kiedy pewnego, styczniowego razu, pod osłoną nocy, warkot samochodu wjeżdżającego na podwórko, oznajmił, że czas iść, Lotka zrozumiała. Zrozumiała, że to koniec. Że nic nie będzie jak dawniej. Więc wspięła się po trapie, stanęła na szczycie samochodu i odjechała. Cóż innego mogła jeszcze zrobić. Dziś, po latach pracy, dla Lotki nie znalazł się nowy klient, więc została odesłana na rzeź. Bo stara. Bo spracowana. Bo już nie przyniesie zysków. I aż wstyd! Wstyd, że jest dziś u handlarza, gdzieś na wschodzie Polski, czekając aż zabiorą ją na ubój. Wstyd, że ośrodki, w których pracowała, miejsca, w których mieszkała, o Lotce zapomniały. Zamknięto za nią drzwi, bo przestała być potrzebna.

A Lotka? Po latach tułaczki, może czasem wspomni tamte godziny spędzone pod siodłem i kilometry, które przeszła ciągnąc ciężką bryczkę. Może nawet wzruszy się, przypominając sobie czasy, w których człowiek traktował ją z czcią i szacunkiem. Ze smutnym spojrzeniem, rozumiejąc, że to nie wróci, czeka dziś na wypełnienie się wyroku.

Jesteście jedyną szansą na podarowanie Lotce godnej starości. A przede wszystkim życia. Wyceniono je na 5 700 zł.

Dzięki Wam wczoraj udało zabezpieczyć Lotkę zadatkiem.
Czas na ocalenie Lotki i zebranie reszty kwoty mamy do 31 stycznia.

Prosimy, podarujcie jej świat. Podarujcie życie.
O nic więcej stara Lotka nie prosi..