Brzask

Brzask.
Na imię miał Brzask.

Miał, bo to już trochę bez znaczenia.
Dziś rano, nim świt nastał, stanął u bram rzeźni.
A my obok.

To już trzeci raz, gdy spotykamy Brzaska.

I za każdym razem jest o krok bliżej śmierci.
A ona jakby ze spokojnym oddechem czekała na niego.
To tylko jego oddech przyspiesza.
To on nie wie co się wydarzy.

Ona wie doskonale.
Robiła to już miliony razy.

Zabierze Brzaska.

Ale.
Od początku.

Pierwszy raz poznaliśmy go, gdy chodził w wiejskiej rekreacji przy rosyjskiej granicy.

Dostał tam wyrok po raz pierwszy.
W miejscu, gdzie żył i służył prawie 20 lat.

Nim wyrok się wypełnił, gospodarz zmienił zdanie.
Sprzedał Brzaska dalej, na wschód.

Tam Brzask, z wygiętymi już nogami i żebrami na wierzchu ciągnął wóz z lasu.
Trochę robił w polu.
Datowano mu prawie rok życia.

I wówczas też prawie do zadatkowaliśmy.
Ale miesiąc temu zniknął.
Chłop nie chciał mówić gdzie.
Wyrzucił nas za bramę.

Aż kilka godzin temu dostaliśmy wreszcie informacje.
O Brzasku ściśniętym wśród koni.
Sami skazańcy.

Gdy handlarz wysłał nam wiadomość, mieliśmy padnięty telefon.

Gdy go włączyliśmy, Brzask był już u kresu swej podróży.

Mieliśmy tam trzy godziny.

Gdy to czytasz, jesteśmy przy nim.
Norbert przeciska palce przez kraty samochodu i dotyka Brzaska, który cichutko rży i kręci się nerwowo.

Jest noc jeszcze, zaraz będzie świtać.

Ona stoi tuż za tą wielką bramą.
Słychać jej każdy oddech.
Czeka tam na niego.

Śmierć ma czas.

I tak po niego przyjdzie.
Tego nie zmienimy.

Ale nie w ten sposób.
Nie tu.
Nie dziś..

Handlarz wycofał samochód z kolejki. Obiecaliśmy dać 300 zł więcej niż ubojnia.
To wystarczyło.

Stoimy na poboczu i będziemy tak stać, aż nadejdzie wieczór.

A wraz z nim los Brzaska się wypełni.

Albo wróci i będzie czekał na spłatę, albo bramy rzeźni otworzą się dla niego.

Z Wami pojawił się cień szansy, kiedy wpłaciliśmy zadatek za Brzaska.
Teraz do poniedziałku, 6 lutego musimy spłacić jego życie.
Potrzeba jeszcze 6900 złotych.

Przekażesz to gdzie się da?
Moc nadal jest przecież z nami.
Prawda?

Bo gdzie miałaby się podziać..