Kulka

Puk, puk… Słyszysz? To Kulka nieśmiało stuka w ekran Twojego ekranu. Ostatkiem sił. Nie wie czy może. Nie wie czy będziesz chciał o niej usłyszeć. Czy zwróci Twoją uwagę zanim postanowisz przejść dalej. Bo nikogo nigdy nie obchodziła. Nikt nie pytał jak się czuje i czy potrzebuje odrobiny miłości. Nie wie Kulka, czy jest wystarczająca. Ale nie szkodzi jej spróbować, prawda?

Wie za to Kulka, że nie jest tu jedyna. Że w kolejce czeka wiele innych psów, którym też trzeba pomóc. Ale dzisiaj to ona Cię prosi. Bo nie ma wyjścia. Nie ma nikogo innego. A chciałaby Ci jeszcze tyle powiedzieć. Rozgląda się nerwowo, bo jedyne co znała to pseudo buda, w której trzymali ją poprzedni właściciele. Myślała, że w tamtym brudnym miejscu, przywiązana do krótkiego sznurka spędzi całe swoje życie. Nie liczyła na więcej. Bo na co może liczyć pies, który mieszka na małej wsi, gdzie nikt nie zagląda?

Spójrz tylko w jej oczy. Rozpacz i strach. Nie było ucieczki. Był tylko wyrok, miska spleśniałego jedzenia i cienki sznurek, który ograniczał jej świat. Nikt go nigdy nie zdejmował. Dopóki do rolnika, u którego mieszkała Kulka nie dotarli dobrzy ludzie. Kupując zboże jedna z Pań zauważyła starą, osłabioną Kulkę, wyziębiona do granic możliwości. W miejscu, które miało przypominać budę, w odchodach i resztkach jedzenia, Kulka wyglądała nieśmiało, nie prosząc o nic. Z przerośniętymi pazurami i stanem zapalnym uszu, odebraliśmy ją interwencyjnie.

Dzisiaj Kulka prosi Cię o pomoc. Bo w końcu wyszło dla niej słońce. Potrzebuje wsparcia w diagnostyce, leczeniu i zapewnieniu jej odpowiedniego pożywienia. Staruszka Kulka nie chce wiele. Chce tylko dożyć godnej starości, poczuć wolność i troskę człowieka. Czy o tak wiele? Błagamy, pomóż nam zapewnić jej to wszystko.