Benio

Benia nie byłoby tutaj, gdyby nie starość. Gdyby był młodszy, mógł jeszcze pracować, miałby prawo do życia. Nawet miseczka z owsem jeszcze nie raz by się napełniła za wiele godzin pracy ponad siły. Ale starego Benia nikt już trzymać nie chciał, pewnie większość się wstydziła. Bo Benio już taki nieporadny, z zanikami mięśni, posiwiały i słaby, potyka się często. Opuchnięte, spracowane nóżki nie zawsze niosą tam, gdzie życzyłby sobie człowiek. Trochę już we własnym świecie, trochę już po tej drugiej stronie… Wyrzucony poza margines życia, chwilowo mieszka w handlarskiej oborze. Na korytarzu. Nawet tutaj zabrakło dla niego porządnego miejsca. Ale stareńki Benio jest tylko koniem i nie może nic zrobić po za milczącym znoszeniem niewygody i czekaniem na zakończenie udręki. I tylko gdy przyjdzie wieczór, układa posiwiały łepek na garstce słomy i drzemie. Może choć w snach jest sprawny i chciany. Może chociaż wtedy jest szczęśliwy i zaopiekowany tak, jak zasługuje na to każde zwierzę.

Na nic mu się zdały lata posłuszeństwa i praca ponad siły.  Nie będzie dla Benia już żadnej nagrody…  Nie ma odwrotu. Nie wróci po niego ani poprzedni pan, ani Ci co uczyli się na nim jeździć. Za chwilę życie stareńkiego Benia dobiegnie końca. Za lata posługi odejdzie niesprawiedliwie, niepotrzebnie… odejdzie tam, gdzie idą niechciane, stare konie. Zostanie zabity w rzeźni.

Daliśmy zadatek za stareńkiego Benia. Jeśli do 3 marca dopłacimy resztę, będziemy mogli zabrać staruszka do ośrodka fundacji. By spłacić jego życie i pokryć koszt transportu potrzeba 4800 zł. Jeśli się uda, potrzebne będą też środki na diagnostykę, leczenie, na dobrą starość dla Benia. Prosimy pomóż go wykupić, bo jesteś jego jedyną szansą na życie i godną emeryturę.